Nc's papa special

                “นึกว่าจะไม่ทำกันแล้วเสียอีก” ภัทรว่า                 “จะมีอะไรกันทั้งที ก็ต้องพิเศษหน่อยจริงไหม ? ”                 “เอาล่ะ เด็กดี....ยกสะโพกขึ้นหน่อยเร็ว” คุณภาสกรว่าเสียงพร่า คุณเขาไม่ว่าเปล่าแต่ยังใช้นิ้วชี้เกี่ยวหัวกางเกงนอนภัทร เตรียมรั้นลงอีกด้วย ซึ่งภัทรเองก็ไม่ปฏิเสธ เขายกสะโพกขึ้นอีกครั้งตามคำร้องขอของอีกคน ปล่อยให้คุณเขาถอดกางเกงนอนตัวเองออกแต่โดยดี คุณภาสกรไม่เพียงแค่ถอดมันออก แต่เขายังเอากางเกงชั้นในผ้าบาง ลายลูกไม้สีดำสวมกลับเข้ามาให้ด้วย                 “มีอารมณ์กับผ้าลูกไม้มากเป็นพิเศษเหรอครับ ? ”                 “อือ....” คุณเขายอมรับอย่างไม่ปิดบัง “อะไรที่ผม...

                 ภัทรรูดซิปกางเกงของคุณเขาลง มีแค่เสียงซิปและเสียงลมหายใจของเราทั้งคู่เท่านั้น เพราะเราต่างคนต่างเงียบ ในเวลานี้คุณภาสกรนิ่งมาก เขายืนมองการกระทำของภัทรโดยไม่พูดจาด้วยซ้ำ นั่นยิ่งทำให้ภัทรรู้สึกประหม่ามากขึ้นกว่าเดิม                 ทุกอย่างดำเนินการไปอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องให้มีคนคอยบอก ภัทรก็รู้ดีว่าควรจะทำยังไงต่อ เขาสัมผัสส่วนนั้นของคุณภาสกรด้วยสายตาใคร่รัก แม้เราจะเพิ่งพบเห็นกันเป็นครั้งแรก มือสวยจะรูดรั้งให้มันตื่นตัวมากกว่าเดิม ทำเอาคนที่เป็นเจ้าของมันถึงกับหายใจผิดจังหวะ                 “อา....” คุณเขาส่งเสียงร้องออกมาเบา ๆ หลังภัทรพยายามครอบครองส่วนนั้นไว้ให้ได้มากที่สุด อาจเพราะตอนนี้ภัทรมีอาการคล้ายจะเป็นไข้ ทำให้โพรงปากของเขาอุ่นมากกว่าปกติ             ...

                     “หุบปากซะ ปาร์ค ชานยอล ! ”                 “ก็ปิดปากผมสิครับ”                 “.......”                 “ด้วยปากของคุณน่ะ”                 “เหอะ ! ” หลังได้ยินชานยอลพูดจนจบประโยค แบคฮยอนก็แค่นเสียงออกมา ก่อนที่คนตัวเล็กจะเป็นฝ่ายโน้มหน้าเข้าไปประกบจูบชานยอลก่อน                 ทันทีที่ริมฝีปากของเราประกบกัน เรียวลิ้นของทั้งสองก็ตวัดสัมผัสเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร อาจเพราะตอนนี้แบคฮยอนกำลังโมโหชานยอลมากจนแทบอยากจะทุบชานยอลให้จบ ๆ ไปแล้วด้วยซ้ำ ถึงได้ความกระดากอายที่เคยเกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง ห...

เราสามารถทำเรื่องอย่างว่าด้วยอีกหลาย ๆ ครั้งก็ได้ ตราบใดที่อีกคนยังต้องการและอีกคนไม่เคยพอ เมื่อได้จังหวะแบคฮยอนก็ผลักอกชานยอลออกให้อีกฝ่ายล้มลงบนเตียงของเขา ก่อนที่คนตัวเล็กจะขึ้นคร่อมทับหน้าตักแกร่งในเวลาต่อมา สะโพกแน่นเบียดเสียดถูไถไปตามกลางลำตัวของชานยอล             คนตัวเล็กยังคงปิดเปลือกตาลง ไม่ยอมลืมตาขึ้นเพื่อสบตากับหุ่นยนต์ในปกครองของตัวเอง เพราะกลัวว่าความกระดากอายที่มีอยู่มากมายจะทำงานอีกครั้ง เพราะมีประสบการณ์มาก่อนถึงสองครั้ง ทำให้หนที่สามที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเรา             ขณะที่กำลังสร้างอารมณ์ให้กับตัวเองไปด้วย เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา แบคฮยอนก็ปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของตนเองออก ถอดออกเองโดยไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากตัวหุ่นยนต์ อีกฝ่ายเองก็รู้งาน ทันทีที่แบคฮยอนสลัดเสื้อนักเรียนแสนน่ารำคาญออกไปได้ เรียวลิ้นร้อนก็ตวัดดูดดุนยอดอกสีอ่อนเพื่อสร้างอารมณ์ให้ทันที        ...

“งั้นเราขอเวลาสร้างอารมณ์ก่อนชาร์จ....” แบคฮยอนพูดเสียงแผ่ว             เขากะพริบตาถี่ ๆ เพื่อเรียกสติตัวเอง แบคฮยอนผละออกห่างชานยอลเล็กน้อยแต่ยังนั่งอยู่บนตักของอีกฝ่ายอยู่ คนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อลดความประหม่าของตัวเองแล้วเขาก็ลุกขึ้น ตั้งใจจะจัดที่จัดทางใหม่ให้มันเข้าที่โดยที่มีชานยอลมองตามตาไม่กะพริบ             แบคฮยอนลุกขึ้นแล้ว เขาขุดเอาความกล้าที่ตัวเองมีทั้งหมดออกมา คนตัวเล็กค่อย ๆ รูดกางเกงนักเรียนตัวเองลงท่ามกลางสายตาของปาร์ค ชานยอล มือสวยเกี่ยวเอากางเกงนักเรียนของตนเองลงอย่างอ้อยอิ่ง จนในที่สุดมันก็ไปกองอยู่ที่ขาและแบคฮยอนก็สลัดมันทิ้งอย่างไม่ไยดี             เหลือไว้แค่กางเกงชั้นในตัวบางและเสื้อนักเรียนสีขาวปกปิดร่างกายตัวเองเอาไว้เท่านั้น....           แบคฮยอนเดินกลับไปนั่งตักปาร์ค ชานยอลอีกครั้ง คราวนี้เขาเลือกที่จะนั่งคาบหันป...