Lace of love #ภูมิแพ้ลูกไม้ 05

          

      ภัทรรูดซิปกางเกงของคุณเขาลง มีแค่เสียงซิปและเสียงลมหายใจของเราทั้งคู่เท่านั้น เพราะเราต่างคนต่างเงียบ ในเวลานี้คุณภาสกรนิ่งมาก เขายืนมองการกระทำของภัทรโดยไม่พูดจาด้วยซ้ำ นั่นยิ่งทำให้ภัทรรู้สึกประหม่ามากขึ้นกว่าเดิม

                ทุกอย่างดำเนินการไปอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องให้มีคนคอยบอก ภัทรก็รู้ดีว่าควรจะทำยังไงต่อ เขาสัมผัสส่วนนั้นของคุณภาสกรด้วยสายตาใคร่รัก แม้เราจะเพิ่งพบเห็นกันเป็นครั้งแรก มือสวยจะรูดรั้งให้มันตื่นตัวมากกว่าเดิม ทำเอาคนที่เป็นเจ้าของมันถึงกับหายใจผิดจังหวะ

                “อา....” คุณเขาส่งเสียงร้องออกมาเบา ๆ หลังภัทรพยายามครอบครองส่วนนั้นไว้ให้ได้มากที่สุด อาจเพราะตอนนี้ภัทรมีอาการคล้ายจะเป็นไข้ ทำให้โพรงปากของเขาอุ่นมากกว่าปกติ

                ภัทรพยายามแสดงฝีมือให้คุณเขาเห็นอย่างเต็มความสามารถ อยากให้คุณภาสกรได้รู้ว่าสิ่งที่ทำไป ภัทรทำด้วยความเต็มใจทั้งนั้น ไม่ใช่แค่อยากจะเอาใจคุณเขาเท่านั้น ภัทรแตะลิ้นระรัวที่ส่วนปลายของสิ่งนั้น เพราะเป็นผู้ชายด้วยกันจึงรู้ว่าต้องทำอย่างไร ผู้ชายถึงจะชอบ

                กลีบปากบางพยายามรูดรั้งอย่างเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ไม่ละเลยที่จะลงลิ้นระรัวที่ปลายหัวให้ หลังจากเล็มเลียส่วนหน้าจนพอใจแล้ว ภัทรก็ไม่ลืมที่จะใส่ใจส่วนอื่นของคุณเขาด้วย

                ทุกอย่างดำเนินไปในอย่างที่มันควรจะเป็น คุณภาสกรหลับตา เขาส่งเสียงบ้างในบางครั้ง นั่นทำให้ภัทรรู้สึกมั่นใจว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกต้องแล้ว ความเสียวกระสันคงกำลังเล่นงานคุณเขาอยู่เป็นแน่

                ฝั่งของภาสกร..... ขณะที่ความกระสันอยากกำลังเล่นงานจนทำให้เผลอเกร็งหน้าท้องอยู่บ่อยครั้ง ฝ่ามือร้อนที่กำลังจะเอื้อมไปลูบกลุ่มผมนุ่มของธนภัทรตามแรงอารมณ์หยุดชะงักไป เมื่อคิดได้ว่าการกระทำเช่นนั้น อาจเป็นการฝืนบังคับธนภัทร

                เพียงแค่อีกคนพยายามเอาอกเอาใจทั้ง ๆ ที่ตัวเองไม่สบายก็ดีมากโขแล้ว  สุดท้ายจึงทำได้แค่ยืนนิ่งปล่อยให้อีกคนได้ทำ ในขณะเดียวกัน คนนั่งตรงหว่างขาก็พยายามเล้าโลมไม่เลิก

                ภาสกรหลับตาลงและในบางครั้งเขาก็ลืมตาขึ้นมาใหม่ หลุบตามองต่ำ มองภาพสวยงามเป็นระยะ ๆ และลีลาของภัทร ทำเอานักธุรกิจหนุ่มถึงกับต้องขมวดคิ้วอยู่หลายครั้งหลายครา มันเป็นเรื่องยาก หากจะต้องยืนนิ่ง ๆ โดยไม่หลุดเสียงและไม่หาที่ระบายความรู้สึกเสียวซ่านออกมา

                ตัดกลับมาที่ฝั่งภัทรเองก็รู้สึกว่าคุณภาสกรกำลังอึดอัด เขารู้ว่าเวลานี้คุณภาสกรต้องการอะไรกันแน่ สังเกตได้จากมือหนาที่เหมือนจะมาจับกลุ่มผมเขา แต่สุดท้ายก็ไม่ทำ ภัทรจึงรีบผละออกจากสิ่งนั้นชั่วคราว แล้วคว้ามือคุณเขามาวางไว้บนกลุ่มผมตัวเองราวกับยินดีจะให้คุณภาสกรกระทำทุกอย่างที่ต้องการ

                “คุณภัทร.....”

                “เวลานี้ ผมไม่ต้องการความอ่อนโยน” ภัทรว่าเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากันคุณเขา เขาชอบคนอ่อนโยนก็จริง แต่ต้องไม่ใช่ในเวลานี้ อยากเห็นคุณเขาแสดงออกถึงความต้องการตัวเองออกมา 

ไม่ใช่มาอ่อนโยนแบบนี้จนตัวเองไม่มีความสุข ทั้ง ๆ ที่เวลานี้ภัทรอยากให้คุณเขามีความสุขมากที่สุด

                คราวนี้การใช้ปากของภัทรเป็นไปเรื่อย ๆ ในขณะเดียวกันมือของคุณภาสกรก็วางอยู่บน

ศีรษะของภัทร คอยลูบหัวราวกับให้รางวัลของเด็กดีและเผลอกดศีรษะบ้างในบางครั้ง ยามที่รู้สึกว่าภัทรยังทำให้ลึกได้ไม่พอ

                “ภ—ภัทร ผมใกล้เสร็จแล้ว”

                “ครับ...ปล่อยออกมาเลย” ภัทรพูดงึมงำ ตั้งหน้าตั้งตาทำให้คุณเขาอย่างสุดกำลัง

                ตอนนี้ความคิดเห็นเราไม่ตรงกัน คุณเขาไม่อยากให้ภัทรเปื้อน ส่วนภัทรเองกลับเต็มใจที่จะเปื้อน จังหวะที่ใกล้จะถึงโค้งสุดท้ายแล้ว คุณภาสกรก็รีบดึงมันออกในทันที  แต่เหมือนผู้บริหารหนุ่มจะคาดคะเนเวลาผิดไปเล็กน้อย มันจึงกลายเป็นว่าเปื้อนตรงขอบริมฝีปากของภัทรแทน

                “ให้ตายเถอะ....” คุณภาสกรสบถเบา ๆ หลังจากเห็นว่าภัทรกำลังตัวเปื้อนเพราะตัวเอง ชายหนุ่มรีบรูดซิปให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ก่อนจะวิ่งหาทิชชู หวังจะมาความสะอาดให้ภัทร แต่จังหวะที่หันไปคว้าทิชชูและกำลังจะมาเช็ดให้ภัทร ผู้บริหารหนุ่มก็รู้ทันที ตัวเองได้เจอกับตัวแสบเข้าให้แล้ว

                “ไม่เห็นจะต้องวิ่งหาทิชชูเลยครับ.....” ภัทรไม่ว่าเปล่า แต่ยังเอาเล็มเลียนิ้วตัวเองที่มีน้ำของเขาอยู่ โชว์ลีลาการทำความสะอาดตัวเองให้คุณเขาดู

                “นี่ไงสะอาดแล้ว” เขาโชว์มือของตัวเองให้คุณเขาดูพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง

                “เพราะเห็นว่าคุณกำลังไม่สบายเฉย ๆ หรอก ผมเลยไม่อยากให้คุณปวดตัวเพิ่มอีก แต่ครั้งหน้า....คุณไม่รอดแน่” คุณเขากดเสียงเข้ม ธนภัทรนี่ยั่วเก่งไม่เป็นสองรองใครจริง ๆ

                “งั้นก็ช่วยเร็ว ๆ หน่อยนะครับ ผมอยากโดนแล้ว....”