บทความ

ล ะ อ อ ง รั ก (บทที่5)

            คำพูดของพี่โปรดเหมือนเป็นคำสั่งที่เชต้องทำตามให้ได้ เพียงแค่อีกฝ่ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนก็ทำให้เชยอมเปลี่ยนใจ พลิกตัวหันไปหาอีกคนแล้ว                 เมื่อเชหันกลับไปหาพี่โปรด เขาก็ถูกคนพี่ประกบจูบเบา ๆ จูบครั้งที่สองของเราเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง มันห่างจากจูบแรกเพียงไม่กี่ชั่วโมง                 เชหลับตาลงปล่อยให้พี่โปรดเป็นผู้นำในเรื่องนี้ ริมฝีปากของเราแนบชิดกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เราจะเริ่มขยับไปมาอย่างเป็นธรรมชาติ เรียวลิ้นของพี่โปรดแทรกเข้ามาในโพรงปากเชได้สำเร็จ เขาแอบสะดุ้งเมื่อลิ้นของเราสัมผัสเบา ๆ จูบครั้งนี้มันลึกซึ้งยิ่งกว่าครั้งแรกเสียอีก มันทำให้เชรู้สึกใจหวิว ขนลุกชันเพราะความตื่นเต้น                 อุณหภูมิห้องกำลังเย็นฉ่ำชวนให้หลับสบาย แต่ในเวลานี้เชกลับ...

#ภูมิแพ้ลูกไม้ บท 14

รูปภาพ
             คำพูดที่แสนตรงไปตรงมาของภัทร ทำเอาอีกคนถึงกับหลุดหัวเราะ ภัทรที่ตอนนี้กำลังนั่งคร่อมกลางตัวคุณภาสกร ไม่ปล่อยให้เวลาเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ เขารีบปลดกระดุมเสื้ออีกฝ่ายอย่างใจร้อนและท่าทีที่เร่งรีบของภัทรก็ดูเหมือนจะถูกใจอีกคนนักหนา                 “ไม่คิดจะช่วยกันเหรอครับ” ภัทรเอ่ยถามคนใต้ร่าง หลังเห็นว่าอีกคนยังนิ่ง                 “ผมรู้ว่าคุณเก่ง เรื่องแค่เท่านี้คุณคงจัดการเองได้”                 “ถ้าจะให้ผมทำคนเดียว …. งั้นผมไม่ทำแล้ว” ไม่ใช่แค่ดีแต่พูด แต่ภัทรยังชะงักมือที่กำลังปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายของคุณเขาอีกด้วย                 เราสบตาหยั่งเชิงกันอยู่ครู่หนึ่ง ดูว่าใครกันแน่ที่จะเป็นคนจริง ใครกันแน่ที่จะ...

Lace of Love #ภูมิแพ้ลูกไม้ บทที่7

                “นึกว่าจะไม่ทำกันแล้วเสียอีก” ภัทรว่า                 “จะมีอะไรกันทั้งที ก็ต้องพิเศษหน่อยจริงไหม ? ”                 “เอาล่ะ เด็กดี....ยกสะโพกขึ้นหน่อยเร็ว” คุณภาสกรว่าเสียงพร่า คุณเขาไม่ว่าเปล่าแต่ยังใช้นิ้วชี้เกี่ยวหัวกางเกงนอนภัทร เตรียมรั้นลงอีกด้วย ซึ่งภัทรเองก็ไม่ปฏิเสธ เขายกสะโพกขึ้นอีกครั้งตามคำร้องขอของอีกคน ปล่อยให้คุณเขาถอดกางเกงนอนตัวเองออกแต่โดยดี คุณภาสกรไม่เพียงแค่ถอดมันออก แต่เขายังเอากางเกงชั้นในผ้าบาง ลายลูกไม้สีดำสวมกลับเข้ามาให้ด้วย                 “มีอารมณ์กับผ้าลูกไม้มากเป็นพิเศษเหรอครับ ? ”                 “อือ....” คุณเขายอมรับอย่างไม่ปิดบัง “อะไรที่ผม...

Lace of love #ภูมิแพ้ลูกไม้ 05

                 ภัทรรูดซิปกางเกงของคุณเขาลง มีแค่เสียงซิปและเสียงลมหายใจของเราทั้งคู่เท่านั้น เพราะเราต่างคนต่างเงียบ ในเวลานี้คุณภาสกรนิ่งมาก เขายืนมองการกระทำของภัทรโดยไม่พูดจาด้วยซ้ำ นั่นยิ่งทำให้ภัทรรู้สึกประหม่ามากขึ้นกว่าเดิม                 ทุกอย่างดำเนินการไปอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องให้มีคนคอยบอก ภัทรก็รู้ดีว่าควรจะทำยังไงต่อ เขาสัมผัสส่วนนั้นของคุณภาสกรด้วยสายตาใคร่รัก แม้เราจะเพิ่งพบเห็นกันเป็นครั้งแรก มือสวยจะรูดรั้งให้มันตื่นตัวมากกว่าเดิม ทำเอาคนที่เป็นเจ้าของมันถึงกับหายใจผิดจังหวะ                 “อา....” คุณเขาส่งเสียงร้องออกมาเบา ๆ หลังภัทรพยายามครอบครองส่วนนั้นไว้ให้ได้มากที่สุด อาจเพราะตอนนี้ภัทรมีอาการคล้ายจะเป็นไข้ ทำให้โพรงปากของเขาอุ่นมากกว่าปกติ             ...