#ภูมิแพ้ลูกไม้ บท 14

            คำพูดที่แสนตรงไปตรงมาของภัทร ทำเอาอีกคนถึงกับหลุดหัวเราะ ภัทรที่ตอนนี้กำลังนั่งคร่อมกลางตัวคุณภาสกร ไม่ปล่อยให้เวลาเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ เขารีบปลดกระดุมเสื้ออีกฝ่ายอย่างใจร้อนและท่าทีที่เร่งรีบของภัทรก็ดูเหมือนจะถูกใจอีกคนนักหนา

                “ไม่คิดจะช่วยกันเหรอครับ” ภัทรเอ่ยถามคนใต้ร่าง หลังเห็นว่าอีกคนยังนิ่ง

                “ผมรู้ว่าคุณเก่ง เรื่องแค่เท่านี้คุณคงจัดการเองได้”

                “ถ้าจะให้ผมทำคนเดียว….งั้นผมไม่ทำแล้ว” ไม่ใช่แค่ดีแต่พูด แต่ภัทรยังชะงักมือที่กำลังปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายของคุณเขาอีกด้วย

                เราสบตาหยั่งเชิงกันอยู่ครู่หนึ่ง ดูว่าใครกันแน่ที่จะเป็นคนจริง ใครกันแน่ที่จะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวก่อน เรื่องนี้ภัทรไม่ได้พูดเล่น เขาพร้อมจะหยุดทุกอย่าง ถ้าคุณภาสกรจะให้ภัทรจัดการเรื่องนี้เพียงลำพัง

                “ถ้าจะให้ทำคนเดียว ผมว่าผมควรนอนเก็บแรงไว้เจอคุณแม่คุณพรุ่งนี้ดีกว่า” ภัทรว่าพร้อมระบายยิ้มออกมาจาง ๆ

                เรื่องอารมณ์ความต้องการน่ะ มันไม่ได้เป็นปัญหากับเขาเท่าไรหรอก ปลุกขึ้นมาได้ มันก็สงบเองได้ ภัทรรู้วิธีจัดการตัวเอง เขาห่วงแต่คุณภาสกรนั่นแหละ ไม่รู้อีกฝ่ายจะทนไหวหรือเปล่า

                หากนับเวลาดูดี ๆ เราห่างหายไปจากเรื่องอย่างว่ามาได้ปีกว่าแล้ว นับตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้น ความวุ่นวายและปัญหาต่าง ๆ ที่โถมเข้ามา ทำให้เราห่างกันไปในที่สุด กว่าจะได้มีโอกาสกลับมาปรับความเข้าใจกัน ได้คุยกันอย่างทุกวันนี้ก็ใช้เวลาอยู่พอสมควร

                “งั้นผมไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน” เมื่อยังเห็นว่าคุณเขายังนิ่งอยู่ ภัทรก็เตรียมจะลุกขึ้น ปัดตูดหนีเข้าห้องนอนเตรียมเข้านอน แต่ทว่าไม่ทันจะได้ลุก เขาก็ถูกคุณภาสกรจับเหวี่ยงลงบนเตียงเสียก่อน ก่อนที่คุณเขาจะเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมร่างภัทรเสียเองจนกลายเป็นว่าตอนนี้ภัทรอยู่ใต้ร่างคุณภาสกรแทน

                “คืนนี้ผมจะจัดการคุณเอง ส่วนคุณ…..ก็เก็บแรงไว้เจอคุณแม่ผมก็แล้วกัน” ถึงคุณภาสกรจะพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ แต่การกระทำของเจ้าตัวกลับไม่เป็นเช่นนั้น

                ไม่ทันจะได้เอ่ยเจรจาว่าความกัน ภัทรก็ถูกอีกฝ่ายประกบปากเสียก่อน  เพียงแค่ริมฝีปากของเราสัมผัสกัน เราก็รับรู้ได้ทันทีว่าต่างฝ่ายต่างคิดถึงสัมผัสของกันและกันมากแค่ไหน

                ภัทรซึมซับจูบของคุณภาสกรด้วยความคิดถึง เขาเอียงหน้าจูบตอบคุณเขาอย่างไม่สงวนท่าที ตวัดแขนโอบรอบคอหนาเอาไว้เพื่อให้รสจูบของเราลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะจูบกันกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ภัทรก็ใจเต้นแรงเพราะรสจูบของคุณเขาเสมอ

                แต่ก่อนเราคงกระโจนเข้าหากันด้วยไฟราคะและแรงดึงดูด แต่ตอนนี้มันมีอะไรมากกว่านั้น ไม่ใช่ความต้องการเพียงอย่างเดียว แต่มันยังมีความคิดถึงแทรกซึมอยู่ในรสจูบนั้นอีกด้วย บอกคิดถึงกันคำพูดเท่าไรก็คงไม่พอ ต้องแสดงออกด้วยภาษากาย น่าจะพรรณนาความคิดถึงที่มีต่อกันได้มากกว่า

                “ค—คุณอาทิตย์” เสียงครางผะแผ่วหลุดออกมา เมื่อถูกเม้มบริเวณยอดอก ภัทรแอ่นตัวขึ้นตามแรงอารมณ์ ร่างของเขาบิดเร้าไปมายามถูกสัมผัสจากอีกคน

                ความรุ่มร้อนของคุณภาสกรกำลังทำให้ภัทรละลาย มือเรียวปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังกว้างและข่วนทุกครั้งเมื่อมีโอกาส ใช้เวลาเพียงไม่นาน ร่างกายของสองเราก็เปลือยเปล่าอย่างไม่มีใครเสียเปรียบใคร เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นตามไรผมภัทร แอร์ที่ว่าเย็นฉ่ำก็ยังไม่สามารถดับความร้อนระอุในร่างกายของเราได้

                หากให้เปรียบเทียบ….สายตาของคุณภาสกรก็เป็นดั่งคลื่นแม่เหล็ก คอยดึงดูดให้ภัทรตกหลุมรักซ้ำ ๆ

                ภัทรชอบสายตาของคุณภาสกรมาก ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน เขารู้สึกว่าสายตาของอีกฝ่ายมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทุกครั้งที่ได้มอง ภัทรไม่เคยละสายตาออกได้เลย ได้สบตากันทีก็อยากจะสบตากันนาน ๆ

                ยามปกติสายตาของคุณภาสกรก็น่ามองอยู่แล้ว พออยู่บนเตียงภัทรยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ เพราะเขาได้เห็นไฟปรารถนา ความต้องการส่วนลึกที่อยู่ในสายตาของคุณเขา

                “คุณเป็นของผม” คุณภาสกรกระซิบบอกภัทร แม้ไม่ใช่ประโยคบอกรักก็ยังสามารถทำให้ภัทรใจสั่นได้ ลมหายใจร้อนกรุ่น

ของคุณเขารดรินบริเวณซอกคอ ทำเอาคนรับสัมผัสถึงกับขนลุกซู่

                “คุณก็เป็นของผม” ภัทรว่า ก่อนจะตวัดแขนโอบกอดรอบคอหนา รั้งคอคุณเขาลงมาเพื่อให้เราได้จูบกันอีกครั้ง

                แค่จูบและบอกรักกันคงยังไม่พอ เราสองคนต่างรู้ดีว่าเราต้องการมากกว่านั้น หลังจากถอนจุมพิตออก คุณภาสกรก็จับร่างภัทรให้พลิกตัวนอนคว่ำหน้า ก่อนจะทำการจูบพรมไปทั่วหลังคอและแผ่นหลังของภัทร ในเวลาเดียวกันนั้นฝ่ามือของคุณเขาก็ขย้ำบั้นท้ายอย่างไม่เว้นจังหวะ

                ภัทรได้แต่หลับตา ส่งเสียงครางงึมงำในลำคอแล้วโก้งโค้งสะโพกขึ้น ใช้บั้นท้ายของตัวเองถูไถตรงส่วนนั้นของคุณภาสกรอย่างยั่วยวน

                “ร้ายนักนะ” คุณภาสกรว่าเสียงพร่าพร้อมขย้ำบั้นท้ายภัทรอีกครั้งด้วยความมันเขี้ยว

                “ก็อยากโดนแล้ว”

                “ได้โดนแน่ ไม่ต้องห่วง” คุณภาสกรไม่ได้ดีแต่ขู่ หลังจากสิ้นเสียงอีกฝ่ายก็ทำอย่างที่ว่าจริง ๆ ฝ่ามือหนาจับขาภัทรให้กางออกยิ่งกว่าเดิมเพื่อให้ได้ฐานที่มั่นคง นวดคลึงบั้นท้ายเขาราวกับส่งสัญญาณให้เตรียมรับศึกหนัก ก่อนจะค่อย ๆ รั้งรูดแล้วกดส่วนนั้นแทรกเข้ามาในร่างภัทรอย่างช้า ๆ

                ความคับแน่นเป็นหลักฐานชั้นดีที่บอกว่าเราห่างหายจากเรื่องนี้มานาน ไหนจะไม่ได้เตรียมพร้อมร่างกายให้ดีอีก เมื่อคุณเขาได้เคลื่อนตัวเข้ามา ภัทรก็ถึงกับขบกรามแน่น มันเจ็บ…แต่ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่พอรับได้

                ดูเหมือนคุณภาสกรจะรับรู้ปัญหานั้น อีกฝ่ายเลยช่วยโดยการสะกิดยอดอกและรูดรั้งส่วนด้านหน้าของภัทร สร้างอารมณ์เพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปได้ราบรื่นขึ้น ด้านบนโดนสะกิด ด้านหน้าถูกปรนเปรอ ส่วนด้านหลังก็ถูกรุกราน สัมผัสที่แสนร้ายกาจนั้น ทำเอาถึงกับภัทรหายใจไม่ทั่วท้อง ความเสียวกระสันที่ถูกปลุกปั่นโดยคุณภาสกร ทำเอาเขาแทบเสียสติ

            “เด็กดี….คุณเก่งที่สุดเลยรู้ไหม” คุณภาสกรออกปากชมพร้อมกับจูบหลังหูภัทรเพื่อให้รางวัล ในที่สุดอีกฝ่ายก็เข้ามาในตัวภัทรได้สำเร็จ คุณภาสกรแช่อยู่ข้างในตัวภัทรเกือบนาที ก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวจังหวะรักอย่างใจเย็น

                เสียงครางทุ่มต่ำของผู้ชายสองคนดังสลับกันไปมา ในเวลานี้พวกเขาไม่ต้องกังวลว่าหลานชายจะตื่นขึ้นมากลางดึกอีกแล้ว

                เกมรักเริ่มต้นด้วยความเร่าร้อนแต่แฝงไปด้วยความนุ่มนวล ความอ่อนโยนของคุณเขาถูกแสดงออกมาผ่านการจูบข้างขมับและกระซิบบอกรักภัทรเป็นระยะ ๆ

                เมื่อภัทรพลิกตัวขึ้นมาได้ คุณภาสกรก็ยังคอยจูบหน้าผากและข้างแก้มของเขาอย่างไม่ว่างเว้น สองมือของเราสอดประสานกันอย่างแนบแน่น ทุกครั้งที่คุณเขาเข้ามาแรง ๆ ก็จะกำชับมือภัทรไปด้วย  

                “เอาผม….เอาผมแรง ๆ” ภัทรพูด เขาไม่อายที่จะบอกความต้องการของตัวเอง มือเรียวเปลี่ยนจากจับมืออีกคนไปกำผ้าปูที่นอนไว้แทบ อารมณ์ที่ใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มทีกำลังทำให้ภัทรหายใจไม่สะดวก

                “ใกล้แล้วเหรอ หืม?” คุณเขาเอ่ยถามพร้อมกระแทกเข้ามาเต็มแรง

                “อา…..” ภัทรหลุดเสียงคราง รู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก

                เมื่อเริ่มต้นก็ต้องมีจบ ความสนุกสนานมาถึงโค้งสุดท้าย เมื่อคุณเขาเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วมากขึ้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นเป็นระยะ ๆ สลับกับเสียงครางและหอบหายใจของผู้ชายสองคน

                ในที่สุดสงครามรักบนเตียงก็ได้สิ้นสุดลงพร้อม ๆ กับการกระตุกตัวของภัทรและคุณภาสกรก็ได้มอบบางอย่างเข้ามาในตัวเขา เพื่อให้เป็นตัวแทนแห่งความคิดถึง

                “ให้ตายเถอะภัทร….ผมรักคุณจริง ๆ” นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ภัทรได้ยิน ก่อนที่เขาจะเผลอหลับไปพร้อมกับความเหนื่อยล้า

#ภูมิแพ้ลูกไม้

กลับไปคอมเมนต์นิยายในบทความด้วยนะคะ ต้องการกำลังใจค่ะ