The lion king Chapter04
“ชานยอล....”
“แล้วจะไม่ดื้อ” เจ้าสิงโตว่าพลางเป่าผิวร้อนปะทะต้นคอของแบคฮยอน
ทำเอาคนที่ได้รับสัมผัสถึงกับกระตุกตัวเพราะความเสียวซ่าน
ผ้าเนื้อบางถูกปลดเปลื้องออกอย่างช้า ๆ โดยที่แบคฮยอนไม่กล้าขัดขืน เพราะในตอนนี้เหมือนเขากำลังถูกข่มขู่ทางจิตให้หวาดกลัว
สัตว์ป่าไม่รู้จักคำว่าเล้าโลม
ชานยอลมองบั้นท้ายของแบคฮยอนอย่างช่างคิดก่อนจะกระชากอาวรณ์ออกอย่างไม่ใยดีนั่นทำเอาอีกคนถึงกับผวา
“....!!”
“อยู่นิ่ง ๆ”
เจ้าแมวยักษ์ว่าก่อนจะจัดการบิก้อนนิ่มอย่างพินิจพิจารณา แก่นกายร้อนตีเข้าสะโพกงอนเบา
ๆ หมายให้ตั้งหลักก่อนจะสอดเข้ามาอย่างเต็มแรง
“อ๊า…!!”
แบคฮยอนหลุดเสียงครางออกมาทั้งน้ำตา เมื่อความเจ็บเข้าเล่นงานเขาอย่างจัง คนตัวเล็กพยายามกระถดตัวหนี
แต่ชานยอลก็ยังไม่ปรานี แขนแกร่งยึดร่างกายนางฟ้าไว้ตามอารมณ์กำหนัดตามประสาสัตว์ ราชสีห์ถึงกับสูดปาก
เพราะแรงตอดรัดที่ทำเอาชานยอลแทบคลั่ง
“อา...”
“อะ—อ๊า” เสียงครางกระเส่าหลุดออกมาจากปากบาง
หลังแบคฮยอนไม่สามารถเก็บความรู้สึกนั้นได้อีกต่อไป
แบคฮยอนหลับตาปี๋พยายามขยับตัวนี้ทั้ง ๆ อย่างนั้น ทว่าชานยอลก็ตามไปบดขยี้สะโพกอยู่ไม่ต่างหาก
ความเสียวซ่านที่ไม่ได้พบพานมานาน
ทำเอาแบคฮยอนเสียวจนน้ำตาไหลออกมา มันรู้สึกดีจนแทบทำให้เขาบ้า
แบคฮยอนพยายามเก็บกักเสียงของตนเองแล้ว แต่ทุกครั้งที่ชานยอลกระแทกเข้ามาอย่างเต็มแรงทำเอาถึงกับเสียหลัก
“อา....”
แบคฮยอนคิดว่าตัวเองกำลังจะตายเพราะความเสียวกระสัน เขาหายใจได้ยากลำบาก
ในที่สุดชานยอลก็กระตุกตัวก่อนจะปล่อยของเหลวร้อนฝากไว้ในกายแบคฮยอน
ทั้งคู่ล้มตัวนอนพร้อมกันอย่างคนหมดแรง ความเหนื่อยที่ทีทำเอาแบคฮยอนถึงกับหายใจไม่ทัน
เปลือกตาบางปิดลงอย่างช้า ๆ พร้อมกับความแฉะที่มีเต็มช่องทางหลัง
“ชานยอลรักนางฟ้า....”
กลับไปคอมเมนต์ให้กำลังด้วยนะคะ คลิก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น