Lion king chapter 5
มือเล็กพยายามรูดสัมผัสส่วนนั้นของเจ้าแมวยักษ์อย่างเป็นจังหวะ ขนาดของมันทำให้เป็นอุปสรรคต่อเขาเล็กน้อย แต่แบคฮยอนคิดว่าเขาสามารถแก้ไขปัญหาได้ดี คนตัวเล็กจัดการสัมผัสส่วนนั้นของชานยอลด้วยมือเปล่า เป็นจังหวะหนักสลับเบา เพื่อเร่งให้เจ้าสิงโตยักษ์ถึงฝั่งฝันได้เร็วยิ่งขึ้น
“บ—แบคฮยอน” เสียงทุ้มพร่าเอ่ยชื่อคนปรนเปรอ ทำให้คนที่รับฟังถึงกับใบหน้าร้อนผ่าวในทันที แก้มบางเริ่มเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อ เพราะไม่เคยได้ยินอีกคนเรียกชื่อตัวเองเสียงพร่าถึงเช่นนี้
ชานยอลเกร็งตัวขึ้นเล็กน้อย หลังรู้สึกว่าใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มทน แบคฮยอนจึงไม่รอช้ารอสาวส่วนนั้นด้วยความเร็วมากยิ่งขึ้น กระทั่งบางอย่างไหลทะลักออกมารดมือแบคฮยอน
เจ้าสิงโตยักษ์ถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกโล่งใจ แต่ทว่า…
“เหมือนมันยังออกไม่หมดเลย” ชานยอลย่นคิ้วด้วยความฉงน เพราะความอึดอัดมันยังคงอยู่ ทำให้ชานยอลรู้สึกไม่สบายตัว ถ้าขืนยังปล่อยความรู้สึกนี้ไว้นาน ๆ ชานยอลคงนอนไม่ได้แน่ ๆ
“แล้วจะให้ทำยังไง ก็ทำให้แล้ว” แบคฮยอนถาม
คนตัวเล็กถึงกับย่นคิ้วด้วยความแปลกใจ เพราะดูเหมือนว่าวันนี้ชานยอลจะมีอารมณ์มากเหลือเกิน ก่อนหน้านี้สองชั่วโมง เราก็เพิ่ง…ในห้องน้ำ แล้วแบคฮยอนก็เพิ่งใช้มือให้ไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ แต่ทำไมเจ้าสิงโตยักษ์ถึงยังไม่พอใจอีก
“ใช้ปากกับชานยอลได้ไหม เหมือนในนี้” ราชสีห์หนุ่มพูดก่อนจะชี้ไปยังหนังสือวาบหวิวที่ถูกกางไว้อยู่ ซึ่งรูปภาพในนั้นก็คือรูปที่ชายหนุ่มสองคนกำลังปรนเปรอกันด้วยปาก…
ดวงตาเรียวถึงกับเบิกกว้างด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าชานยอลจะกล้าขออะไรแบบนี้ แบคฮยอนมองใบหน้าชานยอลครู่หนึ่ง พลางมองหนังสือหน้านั้นสลับกันด้วยความลำบากใจ เพราะเหมือนการตัดสินใจจะเป็นของเขาเพียงผู้เดียว แต่พอคิดว่าหลังคดีสิ้นสุดอาจจะไม่ได้อยู่กับชานยอล นักวิจัยตัวเล็กจึงได้แต่พยักหน้ายินยอม
สิ่งไหนทำให้ชานยอลมีความสุขได้ แบคฮยอนก็ยินดี….
กลีบปากเล็กค่อย ๆ แยกออกอย่างขลาดอาย โดยที่มีดวงตากลมโตจ้องมองอริยบถตาไม่กะพริบ ก่อนที่ชานยอลจะหลับตาช้า ๆ เมื่อความอบอุ่นของโพรงปากครอบครองส่วนนั้นไว้ทั้งหมด
“อา…” เสียงทุ้มต่ำดังออกมาช้า ๆ เมื่อเรียวลิ้นเล็กกำลังปรนเปรอบริเวณส่วนหัวให้อยู่ เจ้าสิงโตหนุ่มเอียงคอมองนางฟ้าตัวเล็กด้วยความรู้สึกประหลาดหลาย ๆ อย่าง เพราะคาดไม่ถึงว่าแบคฮยอนจะทำให้เขารู้สึกดีได้ถึงขนาดนี้
ทั้งคู่สบตากันเพียงครู่หนึ่ง ก่อนที่แบคฮยอนจะหลุบมองสิ่งที่กำลังคับปากเขาอยู่ คนตัวเล็กผงกหัวรูดส่วนนั้นของชานยอลอย่างเป็นจังหวะ เสียงกลีบปากกระทบกับท่อนร้อน ช่างเป็นสิ่งที่สร้างบรรยากาศได้ดีเหลือเกิน นั่นทำให้เจ้าสิงโตเผลอเกร็งหน้าท้องเป็นระยะ ๆ เพราะความมวนท้อง
ความแข็งขืนถูกความอบอุ่นครอบครองไว้ทั้งหมด ให้ความรู้สึกกระสันตลอดเวลาจนชานยอลแทบไม่อยากถอดออกจากกลีบปากแบคฮยอนเลยแม้แต่นิด
“อา…” ชานยอลร้องด้วยน้ำเสียงพร่า
ช่วงโค้งสุดท้ายมาถึงชานยอลเผลอสวนส่วนนั้นเข้ากลีบปากเล็กตามแรงอารมณ์ จนทำให้แบคฮยอนถึงกับสำลัก เพราะความยาวเข้าไปจนสุดคอหอย ก่อนที่ชานยอลจะกระตุกตัวเป็นระยะ ๆ พร้อมกับปล่อยของเหลวร้อนเข้ากลีบปากแบคฮยอนเป็นครั้งที่สาม
“นางฟ้า อย่าคายมันนะ”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น