Hacker...โรคจิต Chapter 10
ร่างสูงมอง
‘เหยื่อ’ ที่ดิ้นพล่านไปมาอยู่บนเตียง เขายิ้มเย็น ๆ ออกมาเหมือนคนไม่มีสติ
“ม—ไม่เอานะ ชานยอล ไม่เอา..!”
แบคฮยอนส่ายหน้าพรืด เขาส่งสายตาเว้าวอนขอความเห็นใจจากอีกฝ่าย
แต่เหมือนผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ชานยอลคนเดิมที่มอบความอบอุ่นให้กับเขาครั้งก่อน
ราวกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นชายโรคจิตหื่นกระหายในกามอารมณ์
“อ่า ความจริงฉันไม่อยากให้นายเจ็บตัวเลยนะ
แต่เพื่อนฉันมันได้ยามาใหม่ มันยังไม่ได้ทดลองตัวยานี้เลย...”
“นายเป็นหนูทดลองยาให้หน่อยนะ”
“ม—ไม่!!”
จึก!
ร่างสูงปักเข็มฉีดยาตรงที่ข้อพับแขนแล้วรีบดันตัวยาเข้าไปทันที
ก่อนจะเหวี่ยงเข็มฉีดยาที่ปล่อยยาทุกหยดเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่ายลงพื้นทันที
แบคฮยอนสะดุ้งเฮือกตามแรงที่ถูกเข็มฉีดยาของชานยอลทิ่มแทงเข้าไปในกล้ามเนื้อบริเวณส่วนต้นแขน
เขารู้สึกเจ็บเหลือเกิน แบคฮยอนรับรู้ได้ถึงตัวยาที่แล่นเข้าสู่กระแสเส้นเลือด มันรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งแขน
เหมือนตัวยาที่ไหลวนเข้าสู่ร่างกายของแบคฮยอนกำลังต่อสู้กับเม็ดเลือดขาวของเขา
เขารู้สึกถึงแรงดังตุบ ๆ ที่บริเวณช่วงแขน
ความเจ็บปวดที่เกินจะรับไหวส่งผลให้น้ำตาของแบคฮยอนไหลออกมาช่วงบริเวณหางตา
เขาสบตาคนตัวสูงด้วยแววตาที่ตัดพ้อ ไม่คิดว่าชานยอลจะทำเช่นนี้กับเขา
ไหนบอกว่ารักกันมาก คิดถึงกันมากไง ทำไมถึงทำแบบนี้
ชานยอลมีท่าทีนิ่งไป
เมื่อแบคฮยอนส่งสายตาตัดพ้อให้ชายหนุ่มเช่นนั้น
วินาทีนั้นถึงได้สติว่าตัวเองทำอะไรลงไป
สายตาที่อีกฝ่ายทอดมองมาราวกับเศษกระจกคอยกรีดลงบนชั้นเนื้อของหัวใจเขา น้ำตาของแบคฮยอนย้ำเตือนว่าสิ่งที่ชานยอลทำโดยขาดสติมันรุนแรงแค่ไหน
“อะ...อือ” แบคฮยอนครางฮือออกมาด้วยความยากลำบาก
เมื่อตัวยาเริ่มทำงานจากความเจ็บปวดจนอยากจะตัดแขนตัวเองทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดเปลี่ยนเป็นความรู้สึกร้อน
ๆ หนาว ๆ แทนจนขนลุกชันทั่วร่างกาย ความต้องการบางอย่างปะทุขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ
แบคฮยอนขบกรามแน่น ร่างกายของเขาเริ่มเกร็งเพราะพิษยาที่เริ่มแล่นริ้วไปทั่วร่างแล้ว
ความรู้สึกเสียวกระสันเริ่มรุนแรงขึ้นแต่กลับผกผันกับความรู้สึกผิดของชานยอล
ร่างสูงทำอะไรไม่ถูกเมื่อรับรู้ได้ถึงฤทธิ์ยาที่เริ่มเล่นงานแบคฮยอนเข้าให้แล้ว
คนที่ถูกพันธนาการไว้เริ่มมีอาการตัวสั่นเล็กน้อยตามผลข้างเคียงของยา
และสายตาของแบคฮยอนที่มองมายังคนตรงหน้าก็แปรเปลี่ยนไปอีกด้วย
“ขอโทษ..! ผมขอโทษ” ชานยอลพูดก่อนจะรีบปลดสายรัดข้อมือออก
ในตอนนี้ข้อมือของแบคฮยอนเป็นรอยแดงเถือก
ก่อนร่างสูงจะรีบลุกจากเตียงไปคว้าโทรศัพท์หมายจะโทรหาจงอินผู้เป็นเจ้าของยานรกนี้เพื่อถามวิธีการหยุดยั้ง
แต่ถ้ามันหยุดไม่ได้
แบคฮยอนก็ต้องปลดปล่อยให้ฤทธิ์ยามันทุเลาลง เพราะถ้าไม่ปลดปล่อย...แบคฮยอนต้องโดนพิษยานรกเล่นงานจนตายแน่!
“ช—ชานยอล”
แบคฮยอนร้องเรียกอีกฝ่าย เสียงของเขาสั่นจะแทบจะจับเป็นประโยคไม่ได้ แบคฮยอนในตอนนี้ไม่ต่างจากตกนกรทั้งเป็น
เขาพยายามไม่ส่งเสียงออกมาและเม้มริมฝีปากแน่นจนเป็นเส้นตรง
คราบน้ำตาที่เคยไหลเพราะความเจ็บปวดชื้นเปียกอีกครั้งแต่มันมาจากความอึดอัดแทน
เขารู้สึกว่าต้องการปลดปล่อยจนแขนขาเริ่มชาไปหมด
พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนไปหาร่างสูงที่อยู่ห่างจากเตียงไปไม่ถึงคืบ
“รับสายสักทีสิวะ..!!” ปาร์ค
ชานยอลสบถด่าอยู่ในทีอย่างหัวเสีย
เมื่อเพื่อนตัวดีไม่รับโทรศัพท์ในเวลาที่เขาต้องการความช่วยเหลือขณะนี้
“ฮือ...ช่วยเราด--ด้วย เราอึดอัด
ฮือ..!”
แบคฮยอนเปล่งเป็นประโยคได้อย่างยากลำบาก ลำคอเริ่มแห้งเผือด
หอบหายใจถี่ยิบไม่ต่างจากพวกปลาที่ขาดน้ำ
ความรู้สึกเหมือนคนขาดอากาศหายใจและกำลังจะตายในที่สุด
แขนขาอ่อนปวกเปียกไปหมด
ความคับแน่นตรงส่วนอ่อนไหวต้องการการปลดปล่อยระบายอารมณ์กามของมนุษย์
ในตอนนี้เขาไม่สามารถรูดรั้งท่อนอ่อนไหวของตัวเองได้ เรี่ยวแรงที่เคยมีในตอนแรกเหือดหายไปหมดหลังโดนยานรกเล่นงานจนป่นปี้
เขาทำได้แค่หายใจรวยรินบนเตียงเพื่อรอให้ใครมาเติมเต็มอารมณ์ปรารถนาของตัวเองเท่านั้น
“โธ่เว้ย..!”
ร่างสูงปาโทรศัพท์ราคาแพงของตัวเองใส่กำแพงอย่าง แรงจนมันกระเด็นกลับมาไถลไปกับพื้นห้อง
ถึงแม้ว่าโทรศัพท์ราคาแพงจะรับประกันมาอย่างเป็นอย่างดีว่าทนทานต่อแรงกระแทก
แต่หน้าจอก็ไม่วายแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ อยู่ดี
“อดทนก่อนนะ” ชานยอลพูดก่อนจะกระโจนขึ้นเตียงอ่อนนุ่มอีกครั้ง
เขารีบรูดซิปกางเกงของแบคฮยอนและรูดรั้งกางเกงยีนส์พร้อมกับชั้นในสีขาวของอีกฝ่ายออก
ราคะของชานยอลที่แตกกระเจิงเพราะทำให้
แบคฮยอนเจ็บปวดเริ่มกลับมาก่อตัวอีกครั้ง
ทว่ามันกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกผิดอยู่ลึก ๆ ความรู้จักผิด ชอบ ชั่ว ดีถูกดึงขึ้นมาอีกครั้ง
แก่นกายสีชมพูชูเด่นขึ้นตามแรงของฤทธิ์ยา
น้ำขาวขุ่นปริ่ม
ออกมาเล็กน้อยตรงบริเวณส่วนหัว ความต้องการของแบคฮยอนยิ่งปะทุสูงขึ้นไปอีกเท่าตัวเมื่อส่วนอ่อน
ไหวสัมผัสกับอุณหภูมิห้อง
มือหนาสัมผัสเข้าที่แก่นกาย
ทันทีที่เขาสัมผัสแบคฮยอนรู้สึกเหมือนไฟฟ้าสถิตแล่นไปทั่วร่าง
เขาทำได้เพียงอ้าปากพะงาบ ๆ สูดอากาศหายใจและรอให้อีกฝ่ายดำเนินการต่อ
จิตใจของเขากับการกระทำของร่างกายสวนทางกันไปหมด
“ขอโทษ ๆ ผมขอโทษนะแบคฮยอน”
ชานยอลพร่ำพูดคำเดิม ๆ
ออกมาอย่างคนสำนึกผิดพร้อมกับรูดรั้งแกนกายให้แบคฮยอนด้วยจังหวะเนิบนาบแต่หนักหน่วงและไม่ได้ทำให้หมดอารมณ์
ความอึดอัดที่ดูเหมือนจะอ่อนตัวลงในทีแรกพุ่งสูงขึ้น ไม่นานนักแบคฮยอนก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาตามฤทธิ์ยาที่เหมือนจะสลายลงไปชั่วคราว
แต่คุณแน่ใจหรือว่ายานรกของคิม
จงอิน...จะธรรมดา..?
แบคฮยอนรู้สึกได้ขึ้นสรวงสวรรค์ไปได้ไม่ถึงห้านาทีก็เหมือนถูกฉุดกระชากข้อเท้ากลับคืนสู่นรกและแรงแห่งความปรารถนาอีกครา
เรี่ยวแรงของแบคฮยอนที่เหือดหายไปในทีแรกก็เริ่มกลับมาทำให้เขามีแรงพอที่จะขยับตัว
แบคฮยอนลุกขึ้นแล้วกระโจนเข้าหาชายหนุ่ม
ความรุ่มร้อนบวกกับความต้องการปะทุรุนแรงไม่ต่างจากมีคนคอยเติมเชื้อเพลิงอยู่เป็นระลอก
ๆ ชานยอลมีท่าทีตกใจและทำอะไรไม่ถูกเมื่ออีกฝ่ายเป็นผู้เริ่มก่อน
คนตัวเล็กกว่ากอดร่างชานยอลแนบแน่นจนแทบไม่มีอากาศลอดผ่าน
เขาโอบกอดต้นคอแกร่งของอีกฝ่ายเอาไว้เหมือนอยากให้รู้ถึงความต้องการของร่างกายตัวเอง
ริมฝีปากบางประกบลงกลีบปากหยัก ทั้งคู่ตอบสนองกันอย่างถึงพริกถึงขิง
เหมือนร่างกายของแบคฮยอนโหยหาคนตรงหน้า เขารู้สึกคลั่งชานยอลจนมือไม้สั่นไปหมด
เสียงหอบหายใจดังขึ้นหลังทั้งคู่ผละกันออก
แบคฮยอนกอบโกยอากาศบริสุทธิ์เข้าไป หัวใจของเขาเต้นถี่รัว
ร่างสูงใช้ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างแบคฮยอนเอาไว้ก่อนประกบริมฝีปากอีกครั้งราวกับเป็นแม่เหล็กดูดเข้าหากัน
ความย้อนแย้งยังคงมีอยู่ในใจของแบคฮยอน
ทว่าฤทธิ์ยังไม่หมดยังไงเสียร่างกายก็ยังชนะอยู่ดี
เขาถูกอีกฝ่ายผลักลงเตียงเฉกเช่นเดิมตามมาด้วยร่างสูงที่ทาบทามตามลงมา ชานยอลจูบลงที่สันกรามของคนตัวเล็กกว่าอย่างอ่อนโยนเสมือนเป็นคำขอโทษทางกายที่เผลอบีบสันกรามของแบคฮยอนให้ปวดร้าว
ก่อนจะลากริมฝีปากมายังบริเวณกระดูกไหปลาร้า
เม้มจนเกิดเป็นรอยกุหลาบสีแดงสด
เขาไม่สามารถสัมผัสร่างกายของอีกฝ่ายได้มากกว่านี้เมื่อแบคฮยอนใส่เสื้อยืดอยู่
เขาไม่สามารถสานต่อแรงปรารถนาต่อได้ ถ้าแบคฮยอนไม่ร่วมมือ…
“คุณช่วยถอดเสื้อออกหน่อยได้ไหม”
ชานยอลกระซิบถามอีกฝ่ายข้างใบหูเล็ก
ทำให้คนที่นอนอยู่ใต้ร่างเขารู้สึกขวยเขินขึ้นมาเมื่อได้ยินประโยคร้องขอเช่นนั้น
ร่างสูงผละออกจากอีกฝ่ายเพื่อให้ลุกขึ้นมาแล้วถอดเสื้อยืดออก
แบคฮยอนกัดริมฝีปากล่างอย่างชั่งใจ
ในตอนนี้เขาทั้งรู้สึกอาย แต่ร่างกายก็ยังไม่หมดความต้องการเช่นกัน
ยิ่งสายตาร้อนแรงของชานยอลจ้องมองเขาทำให้แบคฮยอนอยากแทรกแผ่นดินหนี ก่อนจะค่อย ๆ
ลุกขึ้นจากเตียงนุ่มอย่างอ้อยอิ่ง
แบคฮยอนหันหลังให้กับร่างสูง
แล้วใช้นิ้วชี้เกี่ยวปลายเสื้อยืดของตัวเองก่อนจะจัดการถอดมันออกให้พ้นวิถี
เขานั่งนิ่งไม่กล้าหันไปเสียด้วยซ้ำ
ร่างกายที่ยังต้องการการปลดปล่อยก็คอยกระตุ้นให้แบคฮยอนรีบจัดการมันเสียที
คนตัวเล็กไม่รู้ว่าชานยอลเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้เขาตั้งแต่เมื่อไหร่
มารู้ตัวอีกทีลมหายใจร้อนของอีกคนก็มาเป่ารดรินที่หัวไหล่มนของเขาเสียแล้ว
ร่างสูงจูบลงที่หัวไหล่มนของคนตัวเล็ก
ผิวขาวราวกับหิมะของแบคฮยอนมันชวนให้เขาขบกัดให้เป็นรอยแสดงความเป็นเจ้าของให้ทุกคนรับรู้ว่าร่างกายของแบคฮยอนเป็นของเขาเพียงคนเดียว
แบคฮยอนรับรู้ได้เมื่อท่อนแขนของอีกฝ่ายสอดเข้าระหว่างตัวกับแขนของเขาเพื่อโอบกอดรั้งให้ทั้งสองร่างใกล้ชิดกันได้ถนัดถนี่ยิ่งขึ้น
ชานยอลถอดเสื้อของตัวเองตั้งแต่ตอนไหนเขาไม่อาจรับรู้ได้
เขารู้เพียงแค่ว่าอุณหภูมิของทั้งสองร่างเมื่ออิงแอบใกล้ชิดกัน
อุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศที่ว่าเย็นยังไม่ทำให้รู้สึกหนาวได้เลย
“ผมขอโทษนะแบคฮยอน
ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ” ร่างสูงใช้น้ำเสียงนุ่มนวลบอกอีกฝ่ายอีกครา
เขารู้สึกเกลียดตัวเองที่เผลอใช้ความรุนแรงกับแบคฮยอน
คนที่เขารักเหลือเกิน
เขาคงไม่ให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิตแน่ถ้าคนที่เขาโอบกอดร่างไว้ตอนนี้เป็นอะไรไป
ก่อนจะเริ่มใช้แรงโน้มตัวอีกฝ่ายลงกับเตียงนุ่มอีกครั้ง
เขาสานต่ออารมณ์ร้อนจากเมื่อครู่ ชานยอลจูบพร้อมลากริมฝีปากสร้างรอยกุหลาบไปทั่วส่วนบนของร่างกายแบคฮยอน
โดยมีเสียงครางอื้ออึงเป็นระยะ ๆ เพื่อกระตุ้นอารมณ์รัก
เขาจูบพรมตั้งแต่เนื้อช่วงกระดูกไหปลาร้าก่อนถึงหน้าท้องของคนตัวเล็ก
ไม่วายส่งลิ้นแหย่เข้าไปในรูสะดือ แบคฮยอนถึงกับแขม่วท้องหลบลิ้นร้อนทันทีทันใด
ก่อนจะผละออกมาแล้วจูบตามหน้าขาขาวแทน
“ทนหน่อยนะ” ชานยอลเงยหน้าขึ้นมาสบตากับแบคฮยอนก่อนจะจับคนตัวเล็กให้อ้าขาออกว้างกว่าเดิมและค่อย
ๆ ดันนิ้วชี้ของตัวเองเข้าไปในช่องทางสีหวาน
แบคฮยอนกัดฟันแน่นจนสันกรามนูนขึ้น
แม้ร่างกายของเขาจะเคยถูกบุกรุกช่องทางด้านหลังมาแล้วถึงสองครั้งแต่มันก็ยังไม่ชินอยู่ดี
เหมือนมนุษย์พยายามฝืนธรรมชาติที่ถูกสร้างมาเพื่อแลกกับความต้องการของร่างกายตัวเอง
ชานยอลไม่ได้ขยับนิ้วแต่อย่างใด
เขารอให้มันปรับสภาพเองโดยไม่ได้มีการเร่งเร้าราวกับเขาเข้าใจความเจ็บปวดที่แบคฮยอนได้รับ
มันไม่ใช่จุดประสงค์เขาอยู่แล้วที่จะให้แต่ตัวเองมีความสุขแต่คนที่นอนอยู่ได้รับความเจ็บปวด
เมื่อรู้สึกว่าช่องทางสีสดเริ่มปรับสภาพได้แล้วเขาก็จัดการสอดนิ้วกลางเข้าไปต่อพร้อมกับเริ่มขยับช้า
ๆ ร่างสูงทำเช่นนี้ราว ๆ
สองนาทีเมื่อคิดว่าร่างกายของแบคฮยอนพร้อมแล้วก็เริ่มจัดการเปลื้องเสื้อผ้าส่วนบนและส่วนล่างของตนเองออก
โดยมีคนที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มมองการกระทำของร่างสูงทุกอย่าง
แบคฮยอนถลำใจลึกลงไปเรื่อย ๆ
ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าถ้าถลำลึกลงไปเรื่อย
ๆ ผลที่ตามมามันจะเป็นเช่นไร
แต่มนุษย์ก็คือมนุษย์อยู่วันยังค่ำ…ไม่สามารถยับยั้งชั่งใจสิ่งที่อันตรายแต่แสนจะหอมหวานนี้ได้
เมื่อชานยอลจัดการเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเองออกจนหมด
เขาก็แทบจะกระโดดขึ้นมาบนเตียงเพื่อสานต่อกิจกรรมรัก
แบคฮยอนทำได้เพียงเสหน้ามองไปทางอื่นเมื่อพิษยารักเริ่มเล่นงานเขาอีกระลอก
ร่างสูงจับเรียวขาขาวของคนที่นอนอยู่ให้อ้าออกอีกครั้ง
เขาจูบลงบนซอกขาขาวที่อยู่ข้างในพร้อมมองท่าทีของอีกฝ่าย ชายหนุ่มเริ่มรูดแก่นกายของตัวเองที่มีอารมณ์อยู่ก่อนแล้วสองสามทีแล้วจ่อหัวไปที่ปากทางช่องสีสด
ร่างกายของแบคฮยอนเกร็งตัวขึ้นอัตโนมัติเขากัดฟันรอรับความเจ็บที่จะถูกสอดใส่เข้ามาแน่น
ชานยอลไม่รอให้ช้ากว่านั้น เขาค่อย ๆ กดท่อนเนื้อร้อนของตัวเองเข้าไปอย่างช้า ๆ
แม้ว่าจะถูกเบิกทางไว้แล้ว
แต่เมื่อเจอขนาดท่อนเนื้ออุ่นจริง ๆ
แบคฮยอนก็เจ็บจนเหมือนมีใครจับเขาฉีกร่างออกทั้งเป็น
เขาใช้มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนเน้น
จนในที่สุดช่องทางสวรรค์ก็โอบอุ้มท่อนเนื้อของร่างสูงไว้จนหมด
ชานยอลเองก็กัดฟันแน่นเช่นกัน
ชายหนุ่มพยายามอดทนอดกลั้นไม่กระแทกเข้าไปแรง ๆ ในคราเดียว มันโอบรัดแก่นกายเขาแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้
เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายพร้อมจะดำเนินในส่วนต่อไปแล้วเขาก็ค่อย ๆ
โถมตัวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ
ร่างสูงค่อย ๆ
เพิ่มแรงขยับและเริ่มรุนแรงดิบเถื่อนยิ่งขึ้นจนแบคฮยอนไม่สามรถสกัดกลั้นเสียงตัวเองไว้ได้
คนตัวเล็กที่นอนรอรับการกระแทกเข้ามาเรื่อย ๆ ทำได้เพียงหลับตาปี๋และส่งเสียงร้องครวญครางออกมาราวจะขาดใจ
ชานยอลสอดเข้าจนสุดก่อนจะถอดออกมาแทบจะหลุดจากช่องทาง
รัก
แล้วชายหนุ่มก็กระแทกเข้าไปอีกครั้งจนมิดด้าม
แบคฮยอนงอตัวเป็นวิถีโค้งกับผืนเตียง
ผวาพรืดโอบกอดคอแกร่งของร่างสูงหมายที่เป็นที่ยึดเหนี่ยวให้ตัวเอง เสียงครวญครางดังระงมข้างใบหูของเชานยอลยิ่งทำให้เขามีอารมณ์กำหนัดขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
เรียวขาของแบคฮยอนกอดเกี่ยวเอวสอบเข้าไว้
เหงื่อเริ่มผุดออกมาอีกครั้งทั่วใบหน้าและไรผม ร่างกายที่ร้อนรุ่มของทั้งคู่โอบกอดตะปบเข้าหากันเอาไว้
ชานยอลโถมกายเข้าหาแบคฮยอนโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดยั้งหรือเสร็จสมภายในเร็ว ๆ นี้
พร้อมกับพรมจูบตามใบหูและซอกคอของแบคฮยอน
ทุกครั้งที่ชายหนุ่มกระแทกแก่นกายร้อนเข้ามาแรง
ๆ แล้วถูกปุ่มกระสันทำให้แบคฮยอนเจียนจะตายคาอกร้อน
ความหรรษาถูกชักเข้าออกไม่มีว่าจะหยุดเว้นสักนาที ก่อนคลื่นอารมณ์แห่งปรารถนาตีรัวเข้ามาราวกับคลื่นซัดเข้าชายฝั่ง
แต่จู่ ๆ ชานยอลก็หยุดไปก่อนจะพลิกตัวเองลงไปที่พื้นเตียงและจัดท่าให้แบคฮยอนนั่งควบแก่นกายร้อนของเขาเอาไว้
แบคฮยอนที่เหมือนเสร็จสมอารมณ์อีกครั้งมีท่าทีตกใจกับการกระทำของร่างสูง
เขาจะเสร็จแล้ว อีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น
“ออนท็อปให้หน่อยสิ”
“ฉ—ฉันทำไม่เป็น” แบคฮยอนส่ายหน้าพรืดตั้งท่าปฏิเสธอย่างเดียว
เมื่อชานยอลขออะไรที่เขาให้ไม่ได้
“น่า ...ลองหน่อย
คุณอยากโยกยังไงก็โยกเลย อยากขยับยังไงก็ขยับเลย” ชานยอลพูดก่อนจะส่งสายตาแพรวพราวให้กับคนที่อยู่บนร่างเขา
สุดท้ายแบคฮยอนเลือกที่จะเชื่อใจชานยอล
คนตัวเล็กค่อย ๆ ขยับตัวเองช้า ๆ อย่างระมัดระวัง
จนชายที่นอนดูการกระทำของคนตัวเล็กอดไม่ได้ที่จะกระแทกท่อนเนื้อสวนขึ้นไปให้ได้กรีดร้อง
จนผ่านไปสักพักเหมือนแบคฮยอนเริ่มได้ใจเพราะเขาเป็นผู้ควบคุมจังหวะชักเข้าออกเองก็เริ่มแรงและเอาแต่ใจมากขึ้น
ก่อนที่ร่างสูงจะล็อกขาทั้งสองข้างของแบคฮยอนเอาไว้ในท่านั้นและจัดการสวนแกนกายเข้ามาถี่ยิบ
คนที่นั่งอยู่ข้างบนได้รับแรงกระแทกจนขาสั่นพับ ๆ แก่นกายยักษ์ชักเข้าออกรัว แรง
กระตุกย้ำที่จุดกระสันของ
แบคฮยอน
เขาหลับตากรีดร้องระคนครางออกมาแทบไม่ได้ศัพท์
ก่อนจะกระตุกและปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเปื้อนลงหน้าท้องแกร่งของอีกฝ่าย
แบคฮยอนรับรู้ได้ถึงของเหลวที่ฉีดเข้ามาในร่างกายของตัวเอง
ชานยอลจับเขากดให้นั่งแช่ไว้รับเอาน้ำกามของร่างสูงไว้ในร่างกายจนหมด
เขาหอบหายใจแฮ่กเมื่อถึงอารมณ์หมายแล้ว เหมือนร่างกายไม่มีแรงเอาซะดื้อ ๆ ถึงขนาดต้องทิ้งตัวลงบนกายแกร่งของชานยอลทั้ง
ๆ ที่แก่นกายของอีกฝ่ายยังฝังอยู่ในร่างกายของตัวเอง
“ไม่ไหวแล้ว”
แบคฮยอนพูดงึมงำในลำคอก่อนหลับตาลงช้า ๆ
_______________
กลับคอมเมนต์ด้วยน้า ขอร้องTT
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น