Master boy 10
“ชานยอล....”
แบคฮยอนเรียกชื่ออีกคนเสียงแผ่ว แต่ก็ยอมเคลื่อนกล้องลงไปอีก อากาศนอกบ้านคงกำลังหนาวเหน็บแต่ร่างกายแบคฮยอนกำลังร้อนระอุจวนจะเป็นไฟ
[ตรงนั้นของนายมันตื่นแล้ว...]
ปลายสายถึงกับหัวเราะออกมา เมื่อเห็นร่างกายของแบคฮยอนกำลังตึงเครียด
คนที่เคยปากเก่งตอนนี้เชื่อฟังคำพูดเขาทุกอย่าง เพราะความอ่อนหัดในเรื่องเซ็กส์
“ชานยอล ฉันอาย” แบคฮยอนพูดกับอีกคนด้วยน้ำเสียงกึ่งเว้าวอน
ขอให้อีกคนหยุด
[ไม่ใช่แค่นายที่รู้สึก
เพราะตอนนี้ฉันก็รู้สึกไม่ต่างกัน] ปลายสายบอกมาไม่ให้แบคฮยอนต้องรู้สึกเดียวดาย
“.....”
[งั้นเรามาเริ่มขั้นต่อไปกันดีกว่า
สัมผัสตรงนั้นสิ] มือเรียวเอื้อมไปสัมผัสตรงนั้นผ่านเนื้อผ้า เพียงแค่ลูบเพียงแผ่วเบา แบคฮยอนก็สะดุ้งราวกับไฟฟ้าไหลทั่วร่าง ทุกอย่างเริ่มเครียดตึงขึ้น
เมื่อส่วนนั้นของแบคฮยอนกำลังขยายใหญ่
“อ้ะ...แค่นี้ก่อนนะ”
คนตัวเล็กหลุดเสียงครางอันน่าอายออกมา ก่อนจะทำท่ากดตัดสาย
แต่ชานยอลก็รีบพูดแทรกขึ้นมาเสียงก่อน
[หยุด... ทำให้ฉันเห็น]
“มันใช่เรื่องที่จะต้องทำให้คนอื่นดูหรือไง!” แบคฮยอนต่อว่าอีกฝ่าย ตอนนี้แบคฮยอนต้องการที่จะปลดปล่อย เขารู้สึกไม่ไหวจนแทบไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระของชานยอลอีกแล้ว
มือเรียวยังลูบส่วนนั้นไม่ยอมหยุด กลีบปากบางเม้มแน่นเพื่อไม่ให้เสียงครางหลุดออกมา
กรอบใบหน้าเล็กชุ่มไปด้วยเหงื่อ แบคฮยอนรู้สึกเสียวซ่านและเหน็ดเหนื่อยไปพร้อม ๆ กัน เขาแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
จังหวะที่นิ้วเรียวจะเอื้อมไปตัดสาย ชานยอลพูดแทรกขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะข่มแบคฮยอน
[ห้ามวางสายฉัน]
“อ้ะ....อ๊า!” แบคฮยอนทนไม่ไหวอีกต่อไป มือเขาสัมผัสตรงบริเวณนั้นไม่ยอมหยุด มันห้ามไม่ไหวอีกแล้ว
มือเรียวลูบอวัยวะส่วนนั้นผ่านเนื้อผ้า แม้มันจะไม่ถึงใจแต่ก็สามารถทำให้แบคฮยอนรู้สึกดีจนแทบจะสุขสม
[อือ...จะเสร็จยัง
ไหนลองเรียกชื่อฉันสิ]
“อือ...ช—ชานยอล”
[ไม่ต้องเครียดนะ เด็กดีค่อย ๆ ทำ]
ชานยอลพูดอย่างใจเย็น ในขณะที่แบคฮยอนกำลัง
ทรมานเพราะความเสียว
เหงื่อกาฬชุ่มไปทั่วร่าง ความต้องการส่วนลึกถูกขุดขึ้นมา
โดยมีชานยอลเป็นผู้ให้คำแนะนำ
“อ๊า....”
ในที่สุดความเฉอะแฉะก็พุ่งออกมาจากร่างแบคฮยอน
เพียงเท่านั้นแบคฮยอนก็รู้สึกหัวสมองว่างโพลนไปชั่วขณะ มันรู้สึกโล่งโหว่งไปหมดและรู้สึกหมดแรงไปพร้อม
ๆ กัน
[หึ...ดูสิ นายเปียกหมดแล้ว อย่าลืมทำความสะอาด
เพราะถ้ามันอย่างนั้นนายคงไม่ได้นอน...”
“....”
[....แล้วเจอกันพรุ่งนี้] ชานยอลตัดสายไปก่อน ทิ้งให้คนตัวเล็กหอบหายใจอยู่บนเตียงเพียงลำพัง ในตอนนี้แบคฮยอนมือสั่นจนไม่มีแรงจะที่กดตัดสายด้วยซ้ำ
นานแล้วที่แบคฮยอนไม่ได้อยู่เหนื่อยหอบถึงขนาดนี้ ครั้งล่าสุดก็เป็นตอนที่เขาเพิ่งแตกหนุ่มใหม่
ๆ
ชานยอลตัดสายไปแล้ว
แต่ความน่าอายจนคงอยู่กับแบคฮยอนตลอดไป ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก
มารู้ตัวอีกแบคฮยอนก็ไม่สามารถควบคุมร่างกายตนเองได้อีกต่อไป
เขาทำเรื่องที่น่าอายต่อหน้าชานยอล!
แบคฮยอนได้แต่หวังว่าหากพรุ่งนี้เราเจอกัน
ก็ให้ชานยอลลืม ๆ มันไปเสีย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในค่ำคืนนี้ ฝั่งชานยอลหลังจัดการกับแบคฮยอนเสร็จแล้ว
ก็ได้จัดการตนเองต่อ น้ำเสียงครางกระเส่าที่หวานหูยังคงดังก้องในหัวเขา
ชานยอลจะไม่มีวันลืมเหตุการณ์นี้เด็ดขาด ถ้าหากเขาลืมจริง ๆ หลักฐานที่อยู่ในเครื่องของคนตัวสูง
จะย้ำเตือนความทรงจำเอง...
กลับไปคอมเมนต์ด้วยยย เลิ้ฟยูว
