FIFTYSHADES OF CHANYEOL 04

“จูบผมหน่อย”

“จูบผมหน่อยครับ” คนตัวเล็กเรียกร้องหาความต้องการ ก่อนจะถูกประเคนสิ่งที่ต้องการให้ถึงปาก เสียงกลีบปากกระทบฝ่าฝันด้วยเรียวลิ้นกำลังขับกล่อมทำให้บรรยายกาศในค่ำคืนนี้ไม่เงียบเหงาเกินไป

อย่างน้อยเสียงเนื้อตัวกระทบกันก็เพราะกว่าความเงียบเป็นไหน ๆ ....

ลองอุปกรณ์แรกไปแล้ว อุปกรณ์ที่สองก็ถูกตามมาให้ทดลองใช้ถึงบนเตียง แบคฮยอนตามเจ้าอุปกรณ์นั้นด้วยฉงน จำไม่ได้ว่าตนเองได้หยิบเจ้าอุปกรณ์นั้นกลับมาด้วย เพราะพอมาดูหน้าตาและขนาดของมันจริง ๆ ก็ดูน่ากลัวพิลึก

“ฉันไม่ได้หยิบมันมา เธอหยิบมันมาเองทั้งนั้น” ชานยอลรีบพูด เขาไม่ยอมปล่อยให้แบคฮยอนคิดไปเองว่าเขาเป็นคนหยิบมันมา

“......”

ความเงียบปกคลุมเราเพียงชั่วครู่ ก่อนผู้บริหารหนุ่มจะกดปุ่มเปิดทำงาน เสียงดัง วืด~วืด~ ทำเอาคนที่นอนอ้าขาอยู่บนเตียงพลอยสะดุ้งด้วยอารมณ์ตกใจ

“ม—มันจะเข้าไปในส่วนไหนของผม”

“.....” ชานยอลไม่ตอบแต่ใช้สายตามองร่างกายของแบคฮยอนเป็นคำตอบแทน

“ตรงนี้?” พอได้รับคำตอบ แบคฮยอนก็ถึงกับคอแห้งผากไปชั่วขณะ ในหัวมีแต่คำว่าตายคาเตียงแน่แท้ ดวงตาเรียวเล็กมองเจ้าอุปกรณ์เสียงดังอย่างไม่วางตัว จนกระทั่งคุณชานยอลกลับขึ้นเตียงปล่อยให้แบคฮยอนสำรวจมันด้วยสายตาอย่างใกล้ชิด

“ไม่ตายหรอกน่า”

“แต่มันน่ากลัว คุณชานยอลดูขนาดของมันสิครับ”

“เธอจะไม่ตาย มันก็แค่เป็นอุปกรณ์ที่ช่วยเบิกทางให้อะไร ๆ มันง่ายขึ้น” คุณชานยอลอธิบายข้อมูลของมันเพิ่มเติม แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้แบคฮยอนรู้สึกคลายความกังวลลงแต่อย่างใด

ร่างเล็กถูกจับผลักลงเตียงอีกครั้ง ก่อนที่เรียวขาขาวถูกจับอ้าออก มือหนาจับอุปกรณ์นั้นเข้ามาจ่อกับปากทางของแบคฮยอนเพราะอยากรีบแสดงประโยชน์ของมันให้อีกฝ่ายได้เห็นว่ามันไม่มีอะไรที่น่ากลัว

“อ้ะ....” เสียงครางดังลอดออกมาอีกครั้ง ส่วนปลายของมันสัมผัสเข้าที่ปากทางของแบคฮยอน ทำให้เขารู้สึกคันยิบ ๆ พิกล แบคฮยอนมองตามเจ้าอุปกรณ์นั้นอย่างลุ้นระลึก เพราะกลัวว่ามันจะทำให้ตนถึงตาย

ชานยอลจัดการดันส่วนปลายของมันเข้าอย่างช้า ๆ โดยมีแบคฮยอนหลับตาปี๋แต่ยอมรับสัมผัสอย่างเชื่อฟัง ไม่มีการเร่งรัดให้มันเข้าไปในร่างกายของแบคฮยอนเร็ว ๆ ทุกอย่างต้องอาศัยความใจเย็นเป็นตัวขับเคลื่อน ชานยอลปล่อยให้ไวเบรตอร์ทำงานตามกลไกที่บริษัทเคลมเอาไว้อย่างดี

มันค่อย ๆ แทรกชอนไชเข้าไปในร่างของแบคฮยอนอย่างเชื่องช้า ไม่ได้สร้างความเจ็บปวดมันเหมือนคนกระทำเอง ทำให้เจ้าตัวร่างเล็กรู้สึกแค่เพียงเจ็บนิด ๆ หน่อย ๆ แต่ความกระสันมันมีมากกว่า

“อ้ะ....อะ! อ๊า!!” แบคฮยอนไม่สามารถเก็บเสียงครางของตนเองได้อีกต่อไป เพราะประสิทธิภาพที่เปี่ยมล้นของมัน ทำเอาแบคฮยอนรู้สึกเหมือนเป็นบ้าเป็นหลัง

ดวงตาเรียวเล็กได้แต่วิงวอนให้อีกคนรีบนำมันออกจากร่างเสียเถิด ก่อนที่แบคฮยอนจะได้ใจขาดลงของจริง ชานยอลจึงค่อย ๆ ดึงมันออกมาแล้วปิดสวิตช์ ทิ้งให้แบคฮยอนหอบหายใจเพราะเหมือนเพิ่งได้วิ่งเสร็จ

ร่างกายยังไม่ถึงอารมณ์หมาย จึงไม่แปลกถ้าแบคฮยอนจะโหยหาบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในร่างกายของชานยอล คนตัวเล็กส่งสายตาอ้อนวอนอีกฝ่าย บางสิ่งที่นูนเด่นขึ้นมาบ่งบอกว่าชานยอลก็มีอารมณ์ไม่ต่างกัน

ขาสวยถูกจับให้ควบเอวสอบอีกครา บางอย่างเริ่มชำเข้ามาในร่างร้อนอย่างช้า ๆ แต่ไม่ได้ยากลำบากเพราะได้รับการเตรียมร่างกายที่ดี หน้าใบหน้าเล็กฝั่งกับอกอุ่นกอดรัดร่างหนาไว้แน่นเพื่อเป็นที่ยึด ร่างกายของคุณชานยอลดีกว่าเจ้าสิ่งนั้นเป็นไหน ๆ แบคฮยอนรู้สึกเช่นนั้น

“อา...แบคฮยอน” เสียงครางต่ำพร้อมกับเรียกชื่อ ทำเอาคนฟังรู้สึกหน้าเห่อร้อนในเวลาต่อมา ก่อนวินาทีด้วยกันชานยอลเคลื่อนไหวร่างกายอย่างเป็นธรรมชาติ กอดร่างแบคฮยอนไว้แน่นยากที่จะคลายออก

ไม่มีการกระเสือกกระสนหรือดึงดันเข้าไปอย่างที่อยากจะทำในตอนแรก ความรู้สึกประหลาดที่ก่อเกิดขึ้นในกลางใจของซีอีโอระดับสูงคือไม่อยากให้แบคฮยอนเจ็บ ชานยอลเลือกที่จะปล่อยมันเป็นไปตามธรรมชาติ จะมีบ้างที่ค้อมจังหวะเพราะอยากแกล้งคนใต้ร่าง

ในค่ำคืนนี้สิ่งที่แบคฮยอนจำได้เพียงเลือนรางก็คือ จูบอุ่น ๆ ที่ประทับลงกลางหน้าผากของเขา

กลับไปให้กำลังหนูด้วยจ้ะ คลิก