แบคกี้ 05 The End
แบคฮยอนยิ้มจนตาหยี
สองแขนเล็กกำชับรั้งคอเจ้านายให้เราเข้ามาใกล้ชิดกันมาขึ้น
ก่อนจะเป็นฝ่ายประกบปากเสียเอง และชานยอลก็รับช่วงต่อโดยการดันท่อนลิ้นร้อนเข้ามาเกี่ยวประสานกัน
ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของแบคฮยอนตามสัญชาติญาณและบางอย่างที่กำลังถูกปลุกขึ้นมาอย่างช้า
ๆ บรรยากาศที่อึดอัดมาคุตั้งแต่ช่วงเย็นถูกแปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทน
“อื้อ....”
แบคฮยอนหลับตารับสัมผัสจากเจ้านายด้วยความเต็มใจ
เขาไม่รู้จักหรอกว่าเวลาควรอายเวลาไหนควรขลาดเขิน
แบคฮยอนรู้เพียงแค่อยากทำก็คืออยาก อยากแสดงออกก็คืออยากแสดงออกเท่านั้น
ใบหน้าเล็กเอียงเล็กน้อยเพื่อให้ชายหนุ่มจูบได้ถนัดยิ่งขึ้น
ความเย็นของแอร์ที่ถูกเปิดจนเย็นฉ่ำเทียบเท่ากับความร่อนรุ่มของสองร่างกายไม่ได้เลย
มือหนาถอดเข้าไปใต้เสื้อยืดสีชมพูอ่อน เวลานี้ยิ่งแบคฮยอนใส่เสื้อผ้าโทนนี้
ยิ่งทำให้ชานยอลอยาก....
ฟัดอีกฝ่ายให้ชมพูไปทั้งตัวเลย....
เสียงจ๊วบจ้าบของคนจูบกันมันอาจจะทำให้ขลาดเขินในเวลาอื่น
แต่ไม่ใช่สำหรับเวลานี้ ชานยอลขึ้นคร่อมแบคฮยอน
ปล่อยให้ภาษากายทำงานไปตามกลไกของมัน
จมูกโด่วคลอเคลียไปตามต้นคอขาว
แม้เราจะทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่บ่อยครั้ง แต่สำหรับกลับไม่รู้สึกเบื่อเลย
ไหนจะสะโพกนิ่ม ๆ ที่เด้งรับมือนั่นอีก
ให้ตายเถอะ แบคฮยอนกำลังปาร์ค
ชานยอลกลายเป็นผู้ชายลามก และคิดถึงแต่เรื่องใต้สะดือ...
ลิ้นแดงแลบออกมาเล็กน้อย
เป็นอันเข้าใจกันว่าสั่งให้ปาร์ค ชานยอลปรนเปรอด้วยจูบที่นุ่มนวลอีกครั้ง
ซึ่งผู้ชายคนนี้ก็หายได้ขัดขืนไม่ เขาตอบสนองความตามต้องการของแบคฮยอนพร้อมกับเล้าโลมส่วนอื่นไปด้วย
“อะ..อา” แบคฮยอนเผลอหลุดเสียงครางกระเส่าออกมา
เมื่อรู้สึกเจ็บที่ผิวหนังและยังรู้สึกมวนท้องน้อยแปลก ๆ ด้วย
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาลูกสุนัขตัวเล็กคงเดาได้ว่า
ตามเนื้อตัวของเขาคงเต็มไปด้วยรอยม่วงช้ำเป็นแน่ เพราะการกระทำคืนนี้
แบคฮยอนขนลุกซู่ทุกครั้งยามที่ชานยอลพ่นลมหายใจร้อน ๆ ประทบผิว
เหมือนทุกอย่างจะหลอมละลายและสูญสิ้นไปแล้วทุกอย่าง
เพียงแค่เจ้านายของเขาใช้ลิ้นสัมผัสกับเนื้อตัวเขาพร้อมช้อนตามองอย่างหยาดเยิ้ม
จนแบคฮยอนต้องเบือนหน้าหนี
“อย่าหลบตาซี...”
“ม—ไม่เอา”
เสียงหัวเราะในลำคอของอีกฝ่ายทำเอาแบคฮยอนรู้สึกด้อยกว่าอย่างไงอย่างงั้น
เหมือนว่าจะสู้ปาร์ค ชานยอลไม่ได้ แต่ความรู้สึกแบบนี้มันห้ามกันได้ที่ไหนกันเล่า
คนตัวเล็กถึงกับต้องแอ่นตัวโค้งงอตามสิ่งเร้า
เมื่อสัมผัสได้จากความร้อนและชื้นแฉะที่ปลายยอดอก มือสวยขย้ำกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของเจ้านาย
เขารู้สึกเหมือนมัจจุรราชอยู่ใกล้เขาแค่เอื้อม...แบคฮยอนต้องตายแน่ ๆ
...ถ้าชายหนุ่มไม่ยอมผละลิ้นออกตอนนี้
“อ๊ะ อา จ—เจ้านาย !” แบคฮยอนแทบกรีดร้องไม่เป็นภาษา
หายใจติดขัดเพียงเพราะความเสียวที่จู่โจมเข้ามาเกินจะต้านทานไว้
“อืม....”
ท้องน้อยบิดมวนเหมือนเกลียวคลื่นในท้องทะเลกำลังปั่นป่วน
เมื่อชายหนุ่มส่งนิ้วเข้ามาสะกิดที่สะดื้อพร้อม ๆกับปรนเปรอยอดอกและเม้มมันแรง ๆ
ชานยอลไม่เคยทำอแบบนี้กับเขาเลยสักครั้ง และครั้งนี้มันที่สิ่งที่แบคฮนอนตั้งหัดเรียนรู้และจดจำ
“อ๊ะ!! อ๊า !”
เสียวจวนจะบ้าอยู่แล้ว !
“อย่าเพิ่งเสร็จก่อนล่ะ ยังไม่ถึงไหนเลย”
“ค—คนลามก”
“เราก็ลามกด้วยกันทั้งคู่นั้นแหละน่า....”
เรียวขาของแบคฮยอนถูกจับให้อ้าออกจนอยู่ท่วงท่าที่น่าอาย
ก่อนปาร์ค ชานยอลจะทาบทามลงมา
เขารับรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่สัมผัสเข้ากับจุดศูนย์กลางของลำตัวอย่างจัง...
กางเกงของแบคฮยอนถูกร่นออกจนพ้นตัวด้วยความชำนาญ
สายตาของเจ้านายที่ไล่มองไปทุกสัดส่วนทำเอาแบคฮยอนทนไม่ไหมจนต้องลุกขึ้นแล้วใช้มือเล็กปิดตาอีกฝ่ายเอาไว้
ไม่เอา ! ไม่อยากให้มอง...
“ปิดทำไมเนี่ย !”
“ก—ก็คุณชานยอลลามกอะ ไม่เอา ไม่ให้มอง”
“เห็นจนหมด จนไม่รู้จะเห็นอะไรอีกแล้ว”
“คนบ้า !”
“ถึงพี่จะบ้า แต่พี่ก็เป็นผัวเธอ...”
ป้าป !
“เอ้ย เดี๋ยวนี้ลามปามหัดตบหัวชานยอลแล้วเหรอ”
“ก็ดูคุณชานยอลพูดสิ” แบคฮยอนเบ้ปากอย่างไม่พอใจ
พร้อมกับเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทาย
คนตัวเล็กอยากจะบอกว่าเขาไม่กลัวชานยอลอีกแล้ว
ต่อให้ชานยอลไล่แบคฮยอนออกจากบ้าน เขาก็สัญญาว่าจะไม่ไป จะอยู่จนแก่จนเฒ่า
จนขี้เกียจไล่เลยคอยดู…!
“หน็อยแน่ เดี๋ยวหัดเหิมเกริมเหรอเรา”
“ใช่ !”
“เถียงคำไม่ตกฟากด้วย....”
“แล้วจะทำไม !!”
“ได้....”
“อ๊า...!!!!”
แบคฮยอนถึงกับผวากอดเจ้านายได้ทันที
ปากดีได้ไม่ทันไรก็ถูกเจ้านายเล่นคืนเสียแล้ว
คนตัวเล็กทำได้แค่ขู่ฮือลำคอและขวนแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเพียงบรรเทาความเจ็บนี้เท่านี้
“อืม .. แบคฮยอน....”ชานยอลพูดเสียงต่ำ พร้อมค่อย
ๆ เคลื่อนตัวเข้าออกด้วยจังหวะเนิบนาบ นึกอยากจะแก้เผ็ดคนตัวเล็ก
แต่การกระทำแบบนี้คนเป็นฝ่ายรับคงเจ็บใช่ย่อย
แม้เราจะชอบทำเรื่องลามกกันบ่อย ๆ ก็ตาม
บางครั้งก็ถี่บางครั้งก็ห่างไปนาน
แต่สำหรับแบคฮยอนคงอีกนานที่จะชินกับขนาดของชานยอล
จังหวะเคลื่อนตัวเข้าออก
ออกจนเกือบสุดและทิ่มเข้ามาแทบมิดด้าม ไม่ต่างจากจะพรากลมหายใจของแบคฮยอนดี ๆ
นี่เอง คนตัวเล็กได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ
ความเจ็บในทีแรกถูกแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวจนคุณนึกไม่ออกเลย
ว่ามันเสียวกระสันจนอยากจะตายแค่ไหน
เรียวขาขาวทั้งสองข้างถูกจับอ้าออกให้ควบเอวสอบเอวให้มั่น
ชานยอลกระแทกกระทั้นจนหมาน้อยแทบอยากหมอบลงกับพื้นกราบกรานขอชีวิต
กลีบปากหยักจูบปลอบประโลมคนตัวเล็กที่ขมับข้างซ้าย
พร้อมสูดดมกลิ่นกายหอมไปด้วย ชานยอลชอบเวลาที่เรารวมกันเป็นอันหนึ่งอันเดียว
ให้ความอบอุ่นทางกายและทางใจซึ่งกันและกัน
“ไม่เป็นไรแล้วนะ เด็กดีของชาน”
“อือ...อะ !”
“อา....”
ตอนนี้ภายในห้องมีแค่เสียงครางกระเส่าทุ้มต่ำของทั้งคู่สลับกันไปมาเท่านั้น
ชานยอลคงไม่รู้หรอกว่าคำปลอบโยนของเขามันช่างย้อนแย้งแค่ไหนในสายตาแบคฮยอน
“อืม ขมิบแบบนั้นล่ะ”
“คนลามก ห้ามพูดนะ !!”
“ฮ่า ๆ” จังหวะเคลื่อนตัวเข้าออกของชานยอลไม่เคยทำให้แบคฮยอนจับทางได้เลยสักครั้ง
บางทีก็ถี่รัวบางทีก็ช้าเนิบนาบ แต่นั้นมันเป็นเอกลักษณ์ของผู้ชายคนนั้น
เป็นอีกครั้งที่ขาทั้งสองข้างของคนตัวเล็กถูกเปลี่ยนตำแหน่งอีกครั้ง
จากกอดเกี่ยวสะโพกหนาเปลี่ยนเป็นให้พาดบ่าสูงเอาไว้แทน
“ฮือ...มันสูงเกินไป”
“ท—ทนหน่อยนะแบคฮยอน ใกล้แล้ว”
“อะ..!!ค—คุณชานยอล ผมไม่ไหวแล้ว”
“อะ...อา”
ไม่นานนักแบคฮยอนก็แตะขอบสวรรค์ได้สำเร็จ
ในเวลาไล่ ๆ กัน ปาร์ค ชานยอลก็พ่นความลามกเหลวร้อนเข้าที่ช่องทางหลังของแบคฮยอนเช่นกัน
ชายหนุ่มกระตุกอยู่สองสามทีก่อนจะถอนแก่นกายออก
ผลงานของเขามันออกมาเยอะจนช่องทางรักของคนตัวเล็ก
ดูแล้วน่าจัดอีกรอบ....
“ย—อย่าเพิ่งนะ ขอพักก่อน” แบคฮยอนรีบร้องห้ามเพราะรู้ว่ายกที่สองกำลังจะเริ่มในไม่ช้านี้
“หื้ม...ไม่กลัวมันจะขาดช่วงเหรอคะ”
“ค—แค่นี้ แฮ่ก !! ก็หายใจไม่ทันแล้ว”
ครั้งนี้แบคฮยอน
Game Over !!
ปล. ยังไม่เช็กคำผิด คำตกเลย ใครเจออันไหน แจ้งมาเลยจ้า
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น