Master Boy 16
พาพายังไม่ตรวจคำผิดนะคะ เรื่องนี้ไม่ถนัดตรวจเอง เพราะเขินอาย
#มาสเตอร์บอย อ่านแล้วอย่าลืมติดแท็กในทวิตให้โลกได้รับรู้ ถ้าได้รับผลตอบรับดี ตอนสองจะมาอีกค่า อิอิ
ปัง!
เสียงประตูห้องนอนถูกปิดลงโดยที่แบคฮยอนเดินตามเข้ามาติด
ๆ บรรยากาศความกดดันแผ่ซ่านทั่วบริเวณ ชานยอลหันมองตามเสียงปิดประตูเพียงเล็กน้อย
ก่อนจะเดินตรงไปยังเตียง ทำท่าไม่สนใจ นั่นทำเอาแบคฮยอนรู้สึกประหม่า เขาต้องสูดลมหายใจเข้าเพื่อตั้งหลัก
ก่อนจะเดินไปหาชานยอล
“ฉันเลือกแล้ว”
แบคฮยอนพูดไม่เต็มเสียง เจ้าตัวหลุบมองพื้น เผลอกัดริมฝีปาก หลังพูดมันออกไป
คนตัวเล็กยืนนิ่งรอดูท่าทีของชานยอล ซึ่งก็ดูเหมือนอีกฝ่ายจะชะงักไปเหมือนกัน
“เลือก?”
“.....”
“อ๋อ...เอาตัวเข้าแลกน่ะเหรอ”
คำพูดของชานยอลทำเอาคนฟังถึงกับใจกรตุกวูบ คราวนี้ชานยอลไม่พูดเปล่า
แต่หันกลับมามองแบคฮยอนแทน อีกฝ่ายเลิกคิ้วสูงราวกับไม่เชื่อว่าแบคฮยอนจะกล้าทำเช่นนั้น
คนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีมาโดยตลอดกลับยินยอมเอาตัวเข้าแลก เพราะเงิน
“คราวนี้ฉันไม่ได้บังคับนายนะ
นายเลือกเอง”
“.....”
“คิดดีแล้วใช่ไหมที่จะทำแบบนี้”
ชานยอลย้ำถามให้แบคฮยอนคิดอีกครั้ง ในตอนนี้แบคฮยอนยังมีโอกาสที่จะเดินออกจากห้องนี้ไป
จริงอยู่ที่เงินเก้าสิบล้านเขาสามารถหาใหม่ได้
เงินเท่านั้นไม่ทำให้ขนหน้าแข้งร่วง แต่ทำไมชานยอลต้องเอาให้แบคฮยอนเปล่า ๆ โดยไม่หวังผลประโยชน์ด้วย
ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนถึงจะน่าพูดคุย
“คิด....ดีแล้ว”
แบคฮยอนเว้นวรรคไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“.....”
“เริ่มสักทีได้ไหม”
“งั้นก็ถอดเสื้อผ้าสิ”
ว่าจบชานยอลก็พยักเพยิดหน้าไปยังเตียงใหญ่ที่แบคฮยอนเคยสัมผัสมาแล้ว
แม้จะตื่นเต้นเพราะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
แต่แบคฮยอนก็ยอมกระโดดขึ้นเตียงตามคำสั่งของอีกฝ่าย คนตัวเล็กค่อย ๆ
บรรจงปลดกระดุมออก โดยที่มีสายตาคมจับจ้องอย่างกับจะจับผิด
คนตัวเล็กกำลังใจเต้นแรง
เขารู้สึกได้ มือที่กำลังปลดกระดุมสั่นเทาเล็กน้อย จนในที่สุดก็ถูกปลดออกจนหมด
คนตัวเล็กทำตามคำสั่งแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมองชานยอลเล็กน้อย เราสบตากันครู่หนึ่ง
เขาคาดเดาสายตาของชานยอลไม่ออกแต่มันกำลังทำให้แบคฮยอนหน้าร้อนผ่าว
คราวนี้ชานยอลไม่พูดจา
แต่ขึ้นบนเตียงแล้วผลักร่างแบคฮยอนลง
ใบหน้าเล็กถูกจับให้เชิดขึ้นก่อนที่กลีบปากหยักจะทาบลงมาอย่างไม่ออมแรง
ชานยอลขบกลีบปากล่างของคนตัวเล็กซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตลอดเวลาเขาคิดเสมอว่าทำไมแบคฮยอนถึงยอมลดศักดิ์ศรีตนเองถึงขนาดนี้
“กลัวไหม” หลังจากผละออก
ชานยอลก็กระซิบถามข้างหูเสียงกระเส่า แม้เริ่มจะมีอารมณ์แล้ว แต่เขายังให้โอกาสแบคฮยอนอีกครั้ง....ไม่มีใครใจดีเท่าชานยอลอีกแล้ว
“อยากกลับบ้านหรือยัง ตอนนี้ยังมีโอกาส”
“ไม่” แบคฮยอนพูดย้ำ...เขาเลือกแล้ว
คนตัวเล็กตัดสินใจเป็นฝ่ายคว้าคอชานยอลเข้ามาประกบจูบเอง
กลีบปากเราแนบชิดกันอีกครั้ง
ความรู้สึกมันต่างจากวันแรกที่แบคฮยอนถูกบังคับจูบอย่างสิ้นเชิง
แบคฮยอนซึมซับทุกอย่างเอาไว้ ไม่สนว่าจะถูกตราหน้าว่าเอาตัวแลกเงิน เพราะครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้จูบกัน
จากความอ่อนโยนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น
เมื่อมือกร้านไล้สัมผัสผิวนุ่มตามสาปเสื้อ จมูกโด่งซุกตามซอกคอถาม
หลังแบคฮยอนยืนยันอย่างหนักแน่นแล้วว่าจะไม่เปลี่ยนใจ ชานยอลก็ว่าตามนั้น
“อือ...”
คนตัวเล็กครางฮือเสียงแผ่ว เมื่อโดนงับเข้าที่ติ่งหู จุดไวต่อสัมผัสเข้าจนได้
ลมหายใจร้อนผะผ่าวปะทะเข้าที่ซอกคอหอม ทำเอาคนรับสัมผัสถึงกับสั่นสะท้าน
ตอนนี้แบคฮยอนกำลังทำตัวไม่ถูก เขาไม่รู้วิธีจัดการร่างกายตัวเอง
เขาควรวางแขนไว้ตรงไหน อ้าขายังไงให้ชานยอลถูกใจดี
“....ควบเอวฉันไว้สิ”
เหมือนชานยอลจะรู้ว่าแบคฮยอนกำลังเกิดปัญหา อีกฝ่ายจึงชี้ทางสว่างให้
ก่อนจะจัดการยกขาแบคฮยอนควบเอวสอบเอง เพื่อที่จะได้จัดการอะไรถนัดขึ้น
ต่างฝ่ายต่างเสื้อผ้าหลุดลุ่ย
หากให้ถอนตัวตอนนี้ก็คงไม่ทัน มันถลำลึกลงไปแล้ว
คนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยยอมให้ชานยอลซุกไซ้ซอกคอตามใจชอบ แม้ลึก ๆ แล้วแบคฮยอนจะยังหวาดกลัวจนตัวสั่น
แต่เขาก็ไม่คิดจะบอกให้ชานยอลหยุด
กลีบปากหยักจูบพรมตามผิวขาว
อดใจไม่ไหวที่จะสร้างร่องรอยไว้ให้ดูต่างหน้า ชานยอลจึงทั้งสูดดมผิวหอม
และตีตราสัญลักษณ์ไว้พร้อม ๆ กัน มือสากลูบไล้ไปทั่งร่าง ทำเอาแบคฮยอนถึงกับ
ขนลุกฮือ
ก่อนดวงตาเรียวจะหลุบมองกางเกงของตนเองที่กำลังถูกปลดเปลื้องอย่างช้า ๆ โดยชานยอล
ในที่สุดร่างของแบคฮยอนที่เปลือยเปล่าก็ปรากฏแก่สายตาของชานยอล
ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่ใบหน้าจรดเรียวขา แม้ชานยอลจะไม่ได้ลูบไล้
แต่แบคฮยอนก็ขนลุกฮือ สั่นสะท้านไปทั้งร่าง มือเล็กรีบปิดบังกลางลำตัวด้วยความเขินอาย
"ถ้าอยากได้เงิน
ก็ขยับมาใกล้กว่านี้..." ชานยอลไม่พูดเปล่า แต่กระชากขาเรียวให้เขยิบเข้าใกล้
“เอามือออก” เขาสั่งการแบคฮยอนอย่างผู้กุมอำนาจทุกอย่างเอาไว้ คนตัวเล็กกัดปากอย่างประหม่า
แต่ก็ยอมเชื่อฟัง เลิกปกปิดส่วนนั้น
ฝ่ามือร้อนลูบไล้ตามโคนขาในของแบคฮยอนอย่างใจเย็น
ชานยอลลอบสังเกตปฏิกิริยาแบคฮยอนเป็นพัก ๆ มือกรานแตะเข้าที่ส่วนกลางลำตัวของแบคฮยอน
ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับกระตุก พยายามปัดมืออีกฝ่ายออกอัตโนมัติ
“อย่าปัดมอฉันออก”
"แต่ชานยอล..." แบคฮยอนพยายามแย้ง
แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ฟัง ชานยอลเข้ามาจัดการร่างกายแบคฮยอนอีกครั้ง
คราวนี้ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยังสนุกที่ได้กลั่นแกล้งร่างกายเขา
อีกฝ่ายดูใจเย็น ไม่เร่งรีบที่จะรีบทำรีบเสร็จ แบคฮยอนถูกจับให้พลิกคว่ำ
อยู่ในท่าคลานเข่า มันดูน่าอายเพราะชานยอลนั่งมองเขาจากด้านหลัง มุมทางนั้น ไม่ต่างจากเห็นทุกอย่างที่แบคฮยอนมี...เห็นทะลุปรุโปร่งเลยล่ะ
"บดบั้นท้ายของนาย..ลงบนหน้าขาฉัน"
ชานยอลเอ่ยปากคำสั่งและเพราะเงินของชานยอล ทำให้แบคฮยอนทำได้แค่ยิ้มอย่างโง่ ๆ ยอมเชื่อฟังคำสั่งคิงส์ของโรงเรียนแต่โดยดี
คนตัวเล็กเริ่มเคลื่อนตัวบดบั้นท้ายของตนเอง
ลงบนหน้าขาของชานยอล ดูเหมือนอีกฝ่าย
จะพอใจไม่น้อย แบคฮยอนรับรู้ได้ถึงลมหายใจหอบถี่
บางอย่างในตัวชานยอลกำลังตั้งชันตามกลไกของร่างกาย
“อะ...อา” คิงส์ครางเสียงต่ำ
“พ—พอได้ไหม”
“อืม อย่างนั้นแหละ” ชานยอลครางเสียงต่ำฮึมฮำ
หลุบตามองบั้นท้ายแน่นที่กำลังบดเบียดหน้าขาและส่วนนั้นของตนเองจนมันตั้งชัน ขนานกับแรงโน้มถ่วง
บั้นท้ายนุ่มนิ่มของแบคฮยอนเป็นเครื่องจุดอารมณ์เขาได้เป็นอย่างดี ยิ่งคนตัวเล็กลงน้ำหนักมากเท่าไร
แก่นกายร้อนก็ยิ่งผงาดใหญ่
ในที่สุดก็ถึงเวลาของมันเสียที
ชายหนุ่มสั่งให้แบคฮยอนหยุดก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเองบ้าง เขาจัดการแบคฮยอนในท่าคลานเข่า
นิ้วกร้านใหญ่เลือกที่จะใช้น้ำลายเป็นตัวช่วย ชายหนุ่มบดคลึงปากทางรัก เพื่อให้แบคฮยอนได้เตรียมพร้อม
ท่อนลิ้นร้อนแตะรอบ ๆ
บริเวณปากทางรัก ชานยอลตั้งใจจะใช้ทั้งนิ้วและลิ้นในการเบิกทาง แต่เพียงเท่านั้นคนตัวเล็กที่อ่อนประสบการณ์รัก
ตั้งท่าจะเขยิบตัวหนีทันที เพราะไม่คิดว่าชานยอลจะใช้ลิ้นเป็นตัวช่วย
“อยู่นิ่ง ๆ”ชานยอลเอ็ดเสียงเข้ม
“อะ—อ๊า” แบคฮยอนเผลอส่งเสียงครางออกมา
เมื่ออีกฝ่ายใช้ลิ้นแทรกเข้าในร่าง แบคฮยอนอธิบายไม่ถูก
แต่ร่างกายของเขาจดจ่ออยู่กับสัมผัสนั่น ทั้งอยากผลักไสและต้องการชานยอลในเวลาเดียวกัน
ลิ้นร้อนกรีดกรายเข้าไปในร่างแบคฮยอน
พร้อม ๆ กับนิ้วใหญ่กำลังสอดเข้าไปช่องทางรักที่เขมิบตัวเป็นระยะ ๆ อย่างใจเย็น ยิ่งร่างกายของแบคฮยอนตอบสนองมากเท่าไร
ชายหนุ่มก็ยิ่งใจเต้นแรง
นิ้วแรกสอดเข้าไปในช่องทางรักได้สำเร็จ
ก่อนจะตามด้วยนิ้วสอง....และสามตามลำดับ ร่างกายคนตัวเล็กตอบสนองได้ดีกว่าที่คิด
แม้นิ้วแรกที่เข้าไปมันจะเขมิบแน่นจนชานยอลขยับไม่ได้ก็ตาม
คราวนี้ก็ถึงเวลาใช้งานของจริงเสียที
ชานยอลผละออกมารูดรั้งแก่นกายของตัวเองเพื่อให้มันพร้อมใช้งาน ก่อนจะกดส่วนหัวหยักเข้าปากทางรัก
และขยับเข้าไปในร่างของอีกฝ่ายอย่างช้า ๆ
“ชานยอล!” แบคฮยอนหลับตาปี๋
กำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อความเจ็บมาเยือน
“เดี๋ยวจะดีขึ้นเอง” ชานยอลว่า
พร้อมกับยัดเยียดตัวตนของตัวเองเข้าไปในร่างของแบคฮยอนจนสุดโคน ชายหนุ่มทิ้งระยะเวลาไว้เกือบนาที
เพื่อให้ร่างแบคฮยอนได้ปรับตัวเข้ากับขนาด ก่อนจะเริ่ม
เคลื่อนตัวอย่างช้า ๆ
“อา...แบคฮยอน” เพราะความแน่น
ความสดทำให้ชานยอลอดใจไม่ไหว เขาครางชื่ออีกคนออกมาและเมื่อเห็นร่างกายแบคฮยอนปรับตัวได้แล้ว
เขาก็เริ่มเคลื่อนตัวในจังหวะที่เร็วขึ้น แบคฮยอนโค้งงอนสะโพกให้อย่างยินยอม เพราะตัวเขาเองก็เริ่มมีอารมณ์ไม่แพ้กัน
ต่างฝ่ายต่างโหมอารมณ์ใส่กันราวกับไฟและน้ำมัน
เราต่างฝ่ายต่างโรมรันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
เรื่องเงินอาจเป็นหนึ่งในปัจจัยที่ทำให้เราได้ทำเช่นนี้ แต่แท้จริงแล้วเราต่างฝักใฝ่ในกามอารมณ์ของกันและกันต่างหาก
“ชานยอลแรงอีก อ๊า!” แบคฮยอนหวีดร้องเสียงแหลม
ยินยอมให้ร่างกายนี้เป็นของชานยอลแต่เพียงอยู่เดียว จนในที่สุดชานยอลก็ได้รดน้ำกับต้นทานตะวันอย่างแบคฮยอน
อย่างที่เคยปรารถนามาโดยตลอดเสียที....
พาพายังไม่ตรวจคำผิดนะคะ เรื่องนี้ไม่ถนัดตรวจเอง เพราะเขินอาย
#มาสเตอร์บอย อ่านแล้วอย่าลืมติดแท็กในทวิตให้โลกได้รับรู้ ถ้าได้รับผลตอบรับดี ตอนสองจะมาอีกค่า อิอิ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น