Kitty Chanyeol 07
“อ๊ะ..!! ชานยอล พี่ให้ไปอาบน้ำนะ ไม่ใช่ อะ..!!” แบคฮยอนถึงกับหลุดเสียงครางกระเส่าออกมา
เมื่อหันมาอีกทีตั้งใจจะต่อว่าเจ้าแมวยักษ์ให้รีบไปอาบน้ำ
แต่กลับเป็นถูกระดมจูบที่ซอกคอและใบหูแทน
“ผมจะรีบทำเร็ว
ๆ แล้วไปอาบน้ำ” ชานยอลเอ่ยเสียแผ่วก่อนจะหอมแก้มแบคฮยอนดังฟอดใหญ่
คนตัวเล็กไม่สามารถผลักไสออกได้ เพราะมือเต็มไปด้วยฟองสบู่
ได้แต่พยายามเบี่ยงตัวหลบแมวจอมตัวเล่ห์เท่านั้น
“ชานยอลไม่เล่นแบบนี้สิ”
“ผมไม่ได้เล่น
ขอกำลังใจหน่อย” เจ้าแมวยักษ์พูดพร้อมกับเลื่อนมือสอดเข้าไปในใต้เสื้อของแบคฮยอนพร้อมกับเริ่มสะกิดติ่งไตอย่างรู้งาน
ชานยอลชอบตอนที่แบคฮยอนทำหน้าเสียวและดิ้นพล่านแต่ไม่สามารถขยับหนีไปได้
ยิ่งตอนที่ถูกเขาโอบกอดจากด้านหลังแล้วคนตัวเล็กพยายามหลบเลี่ยง
แต่ทำได้เพียงขาสั่นพรึบพรับ ชานยอลยิ่งชอบ
“ช—ชานยอล อ๊ะ! ไม่ขำนะ ออกไปก่อน อา....”
เจ้าแมวยักษ์เลียใบหูของแบคฮยอนเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนจะคุกเข่าลงบรรจงถอดกางเกงขาสั้นของอีกฝ่ายออก
โดยไม่สนใจเสียงปรามของแบคฮยอนด้วยซ้ำ
วินาทีที่แบคฮยอนล้างฟองสบู่ออกจากมือเรียบร้อยแล้ว
คนตัวเล็กก็รีบจับกางเกงขาสั้นของตนเองไว้ ก่อนที่จะถูกแมวเจ้าเล่ห์ร่นลง
“ชานยอลปล่อย!” แบคฮยอนเอ่ยเสียงดุ
เมื่อชานยอลยังคงดื้อตาใสทำท่าจะดึงกางเกงแบคฮยอนลงให้ได้
“ขอกำลังใจหน่อย
จะรีบทำ” ชานยอลต่อรอง แต่แบคฮยอนส่ายหน้าปฏิเสธอย่างไม่มีความ
ลังเลด้วยซ้ำ
“....”
“ขอแค่ห้านาที
แล้วจะรีบเข้าไปห้องน้ำเลย” เมื่อชานยอลให้คำมั่นสัญญาเช่นนั้น
แบคฮยอนก็นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะยอมคลายแรงรั้งกางเกงของตัวเองลง
เพราะคิดว่าเวลาแค่ห้านาทีมันคงไม่เสียหายอะไร
และทันทีที่แบคฮยอนยอมใจอ่อน
ชานยอลก็ไม่รีรอที่จะดึงกางเกงแบคฮยอนลงอย่างที่ใจปรารถนา เจ้าแมวยักษ์จู่โจมเข้าที่กลางตัวของแบคฮยอนอย่างไม่รีรอ
เพราะกลัวอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจและรู้ดีว่าจุดไหนไวต่อสัมผัส
“อะ....อา”
เสียงครางหลุดออกมาเป็นระยะ ๆ เมื่อความอุ่นของโพลงปากเล่นงานแบคฮยอนเข้าออกอย่างจังคนตัวเล็กถึงกับเขย่งเท้าขึ้น
เพราะความเสียวกระสันที่ถูกชานยอลปรนเปรอให้จากทางด้านล่าง
“ในห—ห้องครัวเลยเหรอ”แบคฮยอนเอ่ยถามเสียงสั่น
“ในห้องครัวเลย
เพราะผมจะกินพี่” เจ้าแมวยักษ์รูดรั้งแก่นกายเล็กด้วยความชำนาญพร้อมกับพรมจูบหว่างขาขาวไปด้วย
ยิ่งได้ยินเสียงครางกระเส่าของพี่แบคฮยอนดังเท่าไหร่
ชานยอลก็ยิ่งได้ใจพร้อมกับรูดรั้งเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
แบคฮยอนถึงกับอ้าขาออกกว้าง
ขาสั่นพรึบพรับอย่างทรมาน นึกโมโหว่ากันที่สอนให้ชานยอลรู้จักการใช้ปากแบบนี้
แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าทั้งชีวิตของชานยอลมีแค่ตนเท่านั้นและจะไปเรียนรู้จากใครถ้าไม่ใช่จากตัวเขาเอง
“ช—ชานยอล
ชานยอลจ๋า” แบคฮยอนเอ่ยเรียกแมวยักษ์เสียงสั่น
ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกจับพาดลงเคาน์เตอร์ครัวด้วยฝีมือชานยอล
“ชานยอลม—มันครบห้านาทีแล้วนะ”
“อยากให้ผมเข้าห้องน้ำจริง
ๆ เหรอ อยากให้เข้าไปแล้วเหรอ” ชานยอลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
เพราะอยากแกล้งมนุษย์ปากแข็งอย่างแบคฮยอน
เรียวขาขาวถูกจับอ้าออกกว้างเตรียมพร้อมสำหรับการรับตัวตนของชานยอลเข้ามา
เจ้าแมว
ยักษ์จัดการรูดรั้งแก่นกายตัวเองก่อนจะจ่อที่ปากทางรักและค่อย ๆ สอดเข้ามา
ชานยอลถึงกับขบกรามแน่นเพราะแรงบีบตัวของช่องทาง ยิ่งขยับเข้าไปยิ่งบีบรัดแน่นจนแทบขยับไม่ได้
“พี่แบคฮยอน....อา”
ชานยอลถึงครางทุ่มต่ำออกมา รอเวลาเพื่อให้ร่างกายของแบคฮยอนปรับตัว แล้วค่อย ๆ
ไสกายเข้าออกอย่างช้า ๆ ด้วยความกระสันไม่แพ้กัน
ยิ่งขยับได้ง่ายขึ้น
ยิ่งเสียวกระสัน ชานยอลถึงกับสูดปากพร้อมขยับกายเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ
มือหนาจับสะโพกอวบไว้อย่างมั่นเหมาะ อยากจะฟัดเจ้าของให้หายมั่นเขี้ยว
แต่ก็กลัวแบคฮยอนจะตายคาอกเสียก่อน ยิ่งช่วงนี้แบคฮยอนมีน้ำมีนวลผิดปกติ
ยิ่งทำให้ชานยอลคันไม้คันมืออยากขย้ำแทบทุกวัน
“อา...เมียจ๋า”
“ห้ามพูดว่าเมีย”
“ได้กันแล้ว
ทำไมจะพูดไม่ได้”
“ก็มันเขิน!” แบคฮยอนตอบ
ก่อนในเวลาต่อมาจะถูกชานยอลจับฟัดเพราะทนความน่ารักไม่ไหวและนั่นเป็นตัวเร่งทำให้ตัวแมวยักษ์
ซอยสะโพกจนถี่ยิบในที่สุดน้ำพันธุ์ข้นของชานยอลก็ฉีดเข้าไปในร่างแบคฮยอนเต็ม ๆ
“เปื้อนหมดเลย
สงสัยพี่แบคฮยอนต้องเข้าไปห้องน้ำพร้อมผมแล้วล่ะ”
กลับไปคอมเมนต์ฟิกด้วยนะ ที่รัก เลิ้ปป คลิก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น